به گزارش عصر توریسم رئیس هیات مدیره جامعه گردشگری الكترونیكی ایران به مناسبت روز جهانی گردشگری و شعار این روز با عنوان گردشگری، شغل و آینده بهتر یادداشتی نوشت.
به گزارش عصر توریسم به نقل از مهر، حسن تقی زاده انصاری در این یادداشت كه آنرا در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد نوشته است: گردشگری فارغ از رسالت فرهنگی و اجتماعی كه دارد؛ یك صنعت است، صنعتی كه در كنار خصوصیت های متفاوت هر كشور نسبت به كشور دیگر بعنوان یك مزیت از فعالیت اقتصادی و توسعه مناسبات اقتصادی آن تولید درآمد می كند. «گردشگری و مشاغل؛ یك آینده بهتر برای همه» عنوانی است كه جهان از ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۹ برآن تاكید می كند. شغل و آینده بهتر دو عنوانی است كه برای یك سال جهان برآن صحه گذاشته است. امروزه كشورهایی همانندآمریكا كه بزرگترین تولید كننده نفت در جهان است، بالاترین آمار جذب توریست را به خود مختص كرده است و این بخش را بعنوان یكی از منابع مهم درآمدی خود مدنظر قرار می دهد. در خاورمیانه و شمال آفریقا هم كشورهایی همچون قطر، امارات متحده عربی و بحرین كه همچون ایران از منابع نفت و گاز برخوردار می باشند، سهم عمده ای از درآمدهای خویش را از راه این صنعت كسب می كنند و سه رتبه اول جذب توریست را در رده بندی جهانی در این منطقه به خود اختصاص داده اند در آخرین به روزرسانی سازمان جهانی توریسم (UNWTO)، تعداد گردشگران به میزان ۳.۳ درصد به صورت میانگین از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۰ افزوده می شود. این مورد نشان دهنده سفر بیشتر ۴۳ میلیون توریست جهانی در هرسال و رسیدن به عدد یك میلیارد و ۸۰۰ میلیون توریست تا سال ۲۰۳۰ است. بعنوان یك تجارت بزرگ و سرویس جهانی، گردشگری ورودی تبدیل به یكی از بزرگ ترین شاخه های مبادلات جهانی شده است. درآمد كلی حاصل شده از گردشگری ورودی با احتساب حمل و نقل مسافران بیشتر از یك تریلیارد و ۲۰۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱ و یا به عبارتی سه میلیارد و ۴۰۰ میلیون در هر روز به صورت میانگین بوده است. حساب صادرات گرشگری به اندازه ۳۰ درصد از مبادلات جهانی سرویس های ارتباطی و ۶ درصد از كل میزان مبادلات جهانی است. درآمد جهانگردی در سطح بین المللی تا سال ۲۰۰۵ حدود ۶۲۲ میلیارد دلار بوده و هر جهانگرد از اروپا و آمریكا بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ دلار هزینه نموده، در حالیكه این رقم در ایران كمتر از ۵۰۰ دلار بوده است. اهمیت گردشگری بر ساختار كسب و كار آنچه سازمان جهانی گردشگری را برای انتخاب “گردشگری و مشاغل؛ یك آینده بهتر برای همه” به تامل واداشت، اهمیت این صنعت بر اشتغال است. ایجاد شغل با پیشرفت تكنولوژی و رشد جمعیت به یكی از معضلات كشورها بدل شده است، و كشور ما ایران با دارا بودن بیشتر از ۴۵ درصد از جمعیت جوان و نیروی كار، از این قاعده مستثنی نیست و صد البته این ظرفیت نیروی جوان در كشور كم نظیر است. گردشگری بیشتر از نفع اقتصادی و درآمد به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر ایجاد شغل تاكید دارد. آثار مستقیم حاصل از صنعت توریسم، با احتساب حدود ۶ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی در این صنعت، نمایانگر تخصیص یك شغل از هر ۱۵ شغل است. در سال ۲۰۱۶، سهم كل گردشگری در اشتغال زایی شامل مشاغلی كه به گونه غیرمستقیم تحت پوشش این صنعت قرار دارند ۵/۶ درصد از كل اشتغال و یك میلیون و ۳۹۸ هزارو ۵۰۰ شغل بود كه انتظار می رود و با رشد ۱/۳ درصدی در سال ۲۰۲۶، تعداد یك میلیون ۹۶۷ هزار یعنی ۶/۱ درصد از كل اشتغال را تحت پوشش قرار دهد. در این بازار بزرگ سهم خواهی، ایران با دارابودن پتاسیل های زیاد در گردشگری فرهنگی، هنوز بر كامل نبودن زیرساخت های گردشگری تكیه زده است. جا دارد در آستانه فرار سیدن روز جهانی گردشگری علاوه بر بهره گیری از ظرفیت های اشتغال در این صنعت پویا نگاه ویژه ای هم به سرمایه های انسانی و مشاغل صنعت توریسم و وابسته در كشور شود و باز تعریف مشخص و معینی با كد بیمه ای برای مشاغل در رابطه با این صنعت یا مشاغلی كه به واسطه گسترش این صنعت در كشور پدید آمده است؛ شود تا ضمن توجه بیشتر به جایگاه بی بدیل اقتصادی و اشتغال این صنعت پویا قدم هایی هر چند كوتاه برای رسیدن به استانداردهای جهانی برداشته شود. همانطور كه گردشگر، مسافر و جهانگرد در سطح بین المللی دارای تعاریف كارشناسی است؛ مشاغل منشعب شده از صنعت توریسم هم نیازمند تعاریف ویژه است كه كشورمان از این خلا رنج می برد. كه بخشی از عرضه دهندگان خدمت و بعنوان نمونه راهنمایان گردشگری كه از آنها بعنوان سفیران فرهنگی هم یاد می شوند و سهمی به سزا در حلقه میانی و میزبانی گردشگری دارد، هنوز در كشور ما بعنوان یك شغل و حرفه محسوب نمی گردد. حال از یك طرف با عنایت به انتخاب این شعار برای سال ۲۰۱۹ شایسته است كه متولیان صنعت توریسم بر بعد نظری مشاغل و تعاریف گردشگری تجدید نظر كنند برای یك آینده بهتر شاغلین و علاقه مندان به فعالیت در این خدمت. و از سوی دیگر چون رایج ترین نگاه به گردشگری در جهان معاصر رویكرد اقتصاد محور است و یكی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان بشمار می آید بطوریكه میان توسعه گردشگری و رشد اقتصادی رابطه متقابل وجود دارد. در این صورت به طور معمول چنانچه شهرها و مقاصد از رشد اقتصادی بیشتری برخوردار باشند از توریست بیشتری هم برخوردار می باشند. بنابراین اتخاذ سیاست های عمومی مناسب در كلیه لایه های مدیریتی و حمایت كامل كلیه دستگاه های دولتی و نهادهای عمومی برای رونق گردشگری كه منجر به تأثیرات اقتصادی مهمی در هر منطقه و افزایش اشتغال خواهد بود اجتناب ناپذیر است.
