به گزارش عصر توریسم حامد الماسی توریست ایرانی، طی یادداشتی به آداب مسافرت به طریق هیچهایك پرداخته و نكاتی را كه مسافران باید در فرهنگ جامعه میزبان مراعات كنند، گوشزد كرده است.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ: حامد الماسی
سفر رفتن یك مقوله بسیار جذاب و پرطرفدار است، اما سفر هم مانند هر جریان دیگری دارای آداب و رسوم به خصوصی است كه دانستن و رعایت برخی نكات، مهم و ضروری می باشد. مشاهده برخی رفتارها از جانب مسافران و كوله گردها و برخی جو دادن ها و دیدگاه ها به سفر بهانه نوشتن این مطلب شد. در ادامه به چهار نكته مهم درباره سفر می پردازم.
به ۱۸، ۲۰ساله های عاشق جاده
خلاصه بگویم كه اگر پشتوانه مالی دارید و مقرر است مدت كوتاهی زندگی بی قید و شرط را تجربه كنید؛ سفر كنید و طبیعت را آنگونه كه هست، لمس كنید. پیشنهاد می شود هرچه سریع تر انجامش بدهید و قدم بزرگی در زندگی بردارید و در ادامه می بینید كه تاثیرش حتی شاید تا مدت های طولانی روی كیفیت زندگی تان احساس می شود! اما اگر با دیدن یكی دو فیلم ارزشی غریزه پیش تاریخی تان فعال شده و عشق به طبیعت خواب را از چشمانتان ربوده فراموش نكنید كجاییم؟ ما در ایران هستیم امكان دارد عشق به طبیعت و سفر مدتی چشم ما را روی انواع دشواری ها ببندد و با تحمل سختی ها عاشقانه ادامه بدهیم، اما در ادامه سرخورده شدن و به بیهودگی رسیدن هم محتمل است.
اگر جوانی اروپایی را ضمن مسافرت هامان ملاقات كردیم و دیدیم بی قید و بی برنامه قصد جهان گردی و جهان بینی دارد، یك سری پیش زمینه ها و حداقل های زندگی به صورت پایه برایش فراهم است. اگر در كشورهای توسعه یافته یكی می گوید: «من می خواهم میلیونر شوم» و دیگری می گوید كه «به پولدار شدن بعنوان هدف فكر نمی كنم» و ترجیح می دهد فلان كار را كه دوست دارد دنبال كند، این حقیقت دارد. شاید این گفته ها در ایران، افغانستان یا عراق، مسخره به حساب بیاید و كسی كه حتی صادقانه بگوید كه دنبال پولدار شدن نیست و ترجیح می دهد دنبال عشق اش به هنر یا هر چیزی برود، حرفش را باور نكنند. چون همه آن مقدمات از پیش تعیین شده در كشورهای توسعه یافته، بر دوش فرد فرد جامعه است؛ ازاین رو پول داشتن و پس انداز معمولا جز برنامه های اصلی زندگی در كشورهای درحال توسعه یا توسعه نیافته است. (برخی افراد از این قواعد مستثنی هستند كه روی صحبت های من با آنها نیست.)
«هیچهایك» و سفر رفتن با كمترین هزینه
واژه هیچهایك در ایران تا حد قابل قبولی بر سر زبان ها افتاده و حالا بخش اعظمی از مردم با این واژه و كلیاتی ناقص از این سبك جابه جایی آشنا هستند. شاید به جرات بشود اظهار داشت كه غالب اهالی سفر و سفردوستان ایرانی این مورد را می شناسند.
اگرچه هستند كسانی كه سفر می كنند و هنوز هیچهایك جزء برنامه های سفرشان است، تمام قواعد زندگی را در هم می شكنند، ساده و زیبا طی طریق می كنند و از زندگی به معنای واقعی لذت می برند، اما نبود بستر مناسب برای هرگونه مقوله وارداتی بخصوص مقولات فرهنگی مرا بر آن داشت كه در این باب هم مشاهده گر صرف نباشم.
-اگر عاشق سفری؟ و پول كافی نداری؟ چه چیز بهتر از همچین فازی! شروع كن و با آدم ها و ماشین هاشان همراه شو و كم هزینه به عشق سفرت برس و حال اش را ببر اما رعایت ادب، خوش صحبت بودن، خاطره گویی، گاهی دادن یك هدیه، یعنی فرهنگ سازی!
اما اگر پول كافی داری و فقط دنبال یك تجریه جدیدی! می خواهی بدانی دوره گردا چطور زندگی می كنند، بكپكر بودن (بك پكرها توریستهایی هستند كه با یك كوله پشتی حاوی ملزومات، سفری را آغاز می كنند. مدت این سفر به خود گردشگران، برنامه و توان آنها مربوط می شود و گاهی تا چندین ماه ادامه پیدا می كند) و ریسك هیچهایك را می خواهی تجربه كنی، بد نیست در زمان ناهار یا شام، همسفر جاده ات یا راننده ای را كه اعتماد كرده و ریسك كرده و سوارت كرده میهمان كنی یا در هر زمانی به یك نوشیدنی دعوتش كنی.
كم كردن یكنواختی جاده با گپ و گفت برای خود و راننده بطور قطع واجب است و فرق میان رابطه بر مبنای پول با رابطه ای از جنس اعتماد و آغاز دوستی در همین نكات است؛ به نظرم. هندزفری گذاشتن و خوابیدن كار درستی نیست. راننده احیانا به هدف هم صحبت شدن ترمز كرده است.
احترام به میزبانان فرهنگی، محلی ها و ساكنان مقصد سفر
احتیاط و رعایت ادب و خودنگه داری غالبا باید از جانب مسافر باشد. اینكه مسافر با دیدن فرهنگ ها و آداب مختلف، همواره پذیرش یك چیز متفاوت برایش راحت تر است تا یك محلی كه امكان دارد تمام چیزهای متفاوتی كه دیده باشد همین من مسافر كوله به دوش باشد.
احترام به خرده فرهنگ ها از اصول مهم سفر است. باید همواره با فرض اینكه محلی ها پذیرش هر چیزی را ندارند، رفتار نماییم. شاید یك رفتار عادی برای من یك بی احترامی به میزبان باشد. زیبایی و انگیزه سفر همین تفاوت هاست آنهارا بشناسیم.
سفر می نماییم كه ببینیم
دیدن یعنی پذیرفتن. سختی می كشیم، سختی توقع را كم می كند. تفاوت ها را می بینیم. پس پذیرش بالا و توقع پایین و احترام به تفاوت ها سفر را زیباتر و همراه با آرامش بیشتر می كند. مشاهده گر باشیم و بی قضاوت. سفر نماییم كه زمین بهتر بچرخد.
