به گزارش عصر توریسم، پایگاه میراث جهانی تخت جمشید در رابطه با دلیل آبگرفتگی محوطه «تل آجری» توضیحاتی داد.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، به دنبال انتشار تصاویری از آب گرفتگی در «تُلِ آجری» یا دروازه شهر پارسه (تخت جمشید) یا دروازه کورش به دنبال باران های فصلی و صدمه به پوشش های حفاظتی آجرهای باستانی آن، روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید توضیح داد: «اندک آبگرفتگی در ارتباط با بارندگی دو ماه پیش بود و این مورد به علت جابجایی دو پنل سقف (پنل پوششی) بوجود آمده است. در حاشیه پوشش حفاظتی فاصله ایی بین دو پنل بوجود آمده بود. این درز فورا بعد از بارندگی در همان زمان تعمیر شد.»
در توضیحات پایگاه میراث جهانی تخت جمشید همینطور آمده است: «دلیل به وجود آمدن این فاصله قرارگیری پوشش سقف در محوطه باز و وزش باد شدید زیر سازه در تابستان و پاییز بود که منجر به جابجایی و کنده شدن یک پیچ شده بود و بدون درنگ تمام پوشش حفاظتی مجدد کنترل و تقویت شد. اندک آبگرفتگی در ارتباط با حاشیه بیرونی اثر بود که در اقدام حفاظتی رفع شد.»
سیاوش آریا، پژوهشگر و کنشگر میراث فرهنگی تصاویری را از وضعیت این محوطه هخامنشی بعد از باران های فصلی منتشر نموده و در رابطه با آن اظهار داشته بود: به دنبال بارندگی های اَندک پاییزی در شهرستان مرودشت، آب های ناشی از بارندگی به درون سایت موزه‌ی «تل آجری» رِخنه کرده و سبب صدمه رساندن به بقایای مهم و بسیار پرارزش معماری هخامنشی محوطه شده است و باید زودتر برای آن چاره اندیشید.
همچنین، برخی کارشناسان حفاظت و مرمت، سقفی که در این محوطه بوجود آمده و نصب آن روی پایه های مختلف فلزی و بتن ریزی در محوطه باستانی انجام شد و در زمان خود واکنش برانگیز شده بود، را به خاطر آب گرفتگی ایجاد شده، برای محافظت از تل آجری و آجرهای دروازه بیرون آمده از خاک مناسب نداسته بودند.
محوطه‌ی باستانی «تُلِ آجری» در حدود ۵ کیلومتری شمال غربی تخت جمشید (پارسه) در محل معروف به باغ فیروزی قرار دارد. باستان شناسان در این محوطه، دروازه کورش یا تخت جمشید (پارس) را شناسایی کرده اند. آنها با کشف کتیبه های میخی بابلی و عیلامی و با عنایت به کارکرد بنا، به این نتیجه رسیده اند که این بنا یک دروازه یادمانی از آغاز دوره هخامنشی بوده است.
در گزارش های دیرینه شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی هم آمده است که این دروازه باشکوه، در مقیاس وسیع تری طرح دروازه معروف ایشتار (حدود ۵۸۰ قبل از میلاد) را تکرار می کند که قبل از ساخت تختگاه تخت جمشید در دوره یکی از دو پادشاه اولین پارسیان بنا شده است. احتمالا، هدف از ساخت این دروازه برای نشان دادن فتح شهر بابل در سال ۵۳۹ قبل از میلاد در دوره کوروش بزرگ بوده است.
منبع: asretourism.ir
