سمیه آذرنیا کارشناس موزه داری در گفتگو با خبرنگار مهر بیان کرد: موزه های آموزش وپرورش باید محل نمایش روند تحول آموزش در ایران باشند؛ از اسناد قدیمی مدارس و تجهیزات آموزشی نسل های گذشته تا آثار فرهنگی دانش آموزان، روایت معلمان اثرگذار و تغییرات کتاب های درسی در دهه های مختلف. وی ضمن اشاره به این که این موزه ها تنها محل نگهداری اشیای قدیمی نیستند، اضافه کرد: این مراکز می توانند تجربه مدرسه در دوره های مختلف را برای بازدیدکنندگان بازسازی کنند و علاوه بر جذابیت بصری، کارکردهای آموزشی، هویتی و پژوهشی جدی داشته باشند. آذرنیا با اعلان اینکه برخی استانها نمونه هایی از این موزه ها را به وجود آورده اند، توضیح داد: در تهران، موزه آموزش وپرورش در مدرسه تاریخی دارالفنون سال هاست که بخشی از تاریخ آموزش نوین را نمایش می دهد؛ در خراسان رضوی، موزه تعلیم و تربیت مشهد مجموعه ای از ابزار و اسناد مدارس قدیمی را گردآوری کرده است؛ همینطور در استان فارس، موزه آموزش وپرورش شیراز با تأکید بر اسناد مدارس تاریخی فعال است. وی اظهار داشت: این نمونه ها نشان داده است که ایجاد شبکه ای ملی از موزه های آموزش وپرورش قابل اجرا و مورد استقبال جامعه است. وی قدم نخست برای توسعه این موزه ها را شناسایی و جمع آوری اسناد و اشیای آموزشی پراکنده در مدارس قدیمی و خانه های فرهنگیان بازنشسته مطرح کرد و اضافه کرد: تدوین طرح محتوایی استاندارد، احیای مدارس پرارزش تاریخی و آموزش نیروهای متخصص از دیگر نیازهای اساسی این طرح است. این کارشناس موزه داری تاکید کرد: ایجاد موزه های تخصصی آموزش وپرورش پلی میان نسل ها بوجود می آورد و به دانش آموزان امروز نشان داده است که آموزش رسمی در ایران حاصل تجربه ها، چالش ها و کوشش های چندین نسل است. به قول او، این موزه ها علاوه بر حفظ میراث آموزشی، می توانند به تصمیم سازی دقیق تر در حوزه آموزش هم کمک کنند. آذرنیا ضمن اشاره به تجربه جهانی این حوزه توضیح داد: خیلی از کشورها سال هاست که موزه های فعال و استاندارد آموزش وپرورش دارند و همین موزه ها یکی از منابع مهم پژوهشی و فرهنگی آنها محسوب می شود. وی به چند نمونه مهم اشاره نمود و اظهار داشت: موزه ملی آموزش (Musée National de l’Éducation) در شهر روان، یکی از معتبرترین مراکز نگهداری اسناد آموزشی اروپا است که تاریخ مدارس، تغییرات کتاب های درسی، ابزار آموزشی و فرهنگ دانش آموزان را نمایش می دهد. موزه آموزش توکیو (Toshima City School Education Museum) که تجربه ورود آموزش مدرن به ژاپن و تحول مدارس را با سالن های تعاملی بازسازی کرده است. موزه مدرسه نورنبرگ (School Museum Nuremberg) که ساختمان آن یک مدرسه قدیمی است و روند گذار از آموزش سنتی به مدرن را نمایش می دهد. موزه کودکی و آموزش در لندن (Museum of Childhood & Education) که مجموعه ای از لوازم آموزشی، کلاس های بازسازی شده و تاریخ تحولات تعلیم و تربیت را دربرمی گیرد.
وی قدم نخست برای توسعه این موزه ها را شناسایی و جمع آوری اسناد و اشیای آموزشی پراکنده در مدارس قدیمی و خانه های فرهنگیان بازنشسته بیان کرد و افزود: تدوین طرح محتوایی استاندارد، احیای مدارس پرارزش تاریخی و آموزش نیروهای متخصص از دیگر نیازهای اساسی این طرح است. به قول او، این موزه ها علاوه بر حفظ میراث آموزشی، می توانند به تصمیم سازی دقیق تر در عرصه آموزش هم کمک کنند.
منبع: asretourism.ir
