به گزارش عصر توریسم آوازه زیبایی سی و سه پل، میدان امام(ره)، پل خواجو كه نماد اصفهان شناخته می شوند، همه جا پیچیده و كمتر كسی است كه گذارش به اصفهان بیفتد اما هوس گشت و گذار در این مكان های تاریخی و تفریحی به سرش نزند.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، اما دیدنی های نصف جهان به همین مكان ها ختم نمی گردد بلكه در گوشه و كنار شهر و استان اصفهان میتوان بناهای تاریخی و جاذبههای طبیعی چشم نواز و ارزشمندی را پیدا كرد كه از دید گردشگران و حتی شهروندان پنهان مانده اند و در بیشتر اوقات سال در آنها بسته است یا در ایام محدودی از سال بازدیدكننده دارند و گرد فراموشی بر در و دیوارشان نشسته است.
تالار اشرف، یادگاری از كاخ های صفوی
عمارتی كه به نام تالار اشرف نامیده می شود باقیمانده كاخ های عصر صفوی است كه در منطقه دولت خانه در كنار قصرهای دیگری همچون تالار سرپوشیده، كاخ هشت بهشت، كاخ پشت مطبخ، ركیب خانه و تالار تیموری، مجموعه ای از كاخ های باشكوه آن روزگار را تشكیل می داده به عبارت دیگر از تالار اشرف به منظور سكونت پادشاه و حرم سلطنتی استفاده می شده است كه در زمان شاه عباس دوم آغاز و در زمان شاه سلیمان كامل شد. این كاخ را اشرف خوانده اند چون به روایتی به همه كاخ های دوره صفوی برتری داشته و اشرف آنها بوده است و بنا بر روایتی دیگر، وقتی سلسله صفوی به دست افغان ها سقوط كرد، «اشرف افغان» این كاخ را برای اقامت خود برگزید. این كاخ و بخصوص تالار بزرگ آن بسیار زیباست و تزییناتش به مراتب بهتر و سالم تر از تزیینات كاخ چهلستون یا كاخ هشت بهشت باقی مانده است. هم اكنون از آن عمارت مجلل یك تالار نفیس بزرگ و دو اتاق كوچك در طرفین تالار اصلی باقی مانده است. درهای اصلی و پنجره های تالار اشرف كه به سمت جنوب باز می شود به احتمال زیاد در دوره پهلوی بازسازی شده و تزئینات بر جای مانده در این تالار بسیار نفیس و منحصر به فرد است. این تالار در اختیار استانداری اصفهان است و تالار «مردم» خوانده میشود اما چون از سالیان دور مردم را به درون آن راه نمی دادند، بیشتر گردشگران هم از وجود آن اطلاعی ندارند.
نشانی: خیابان سپاه، خیابان استانداری
مناره های ساربان و چهل دختران
اصفهان را شهر مناره های بلند آجری می نامند. یكی از این سازه های آجری ارزشمند، «مناره ساربان» است و دیگری «مناره چهل دختران» كه اولی 54 متر و دومی حدود 40 متر بلندا دارد. این مناره ها متعلق به مساجدی بوده اند كه امروز اثری از آنها نیست و فقط مناره آنها باقی مانده است، البته شاید نام ساربان روی یكی از آنها اشاره ای باشد به اینكه در گذشته بعنوان “میل راهنما” برای مسافران هم به كار می آمده و موقعیت شهر اصفهان را از دوردست نشان می داده است. هر دو مناره با ارتفاع زیاد آجركاری های ظریف از دیدنی های اصفهان به شمار می روند و قدمتی 900 ساله دارند، بیننده را به حیرت وامیدارند كه با امكانات آن روزگار چگونه ساخته شده و چگونه تا به امروز تاب آورده اند؟ دلیل نامگذاری مناره چهل دختران مشخص نمی باشد، اما هر دو مناره میان بافت مسكونی قرار گرفته اند و دیدن شان در همه اوقات شب و روز بدون هیچ محدودیتی امكان دارد.
نشانی مناره ساربان: خیابان كمال، محله جوباره
نشانی مناره چهل دختران: میدان قدس (طوقچی)، خیابان سروش
مسجد و مناره علی(ع)
مناره مسجد علی(ع) جالب ترین مناره موجود در اصفهان است. این سازه، مناره ای مدور در شهر اصفهان است كه در مقابل آرامگاه هارون ولایت، در اوایل سده ششم هجری و در نزدیكی مسجد جامع اصفهان بنا شده و در دوره صفویان جزیی از ساختمان مسجد علی(ع) را تشكیل می دهد. این سازه از نظر هماهنگی در ابعاد و اندازه ها و هم از نظر آراستگی نمای سردر یكی از شاهكارهای معماری مناره ها به شمار می آید. تاریخ ساخت این بنا بین سال های ۵۱۵ تا ۵۲۵ هجری قمری برآورد می شود. ابتدا این منار نزدیك مسجد سلطان سنجر بوده كه به همین نام خوانده می شد و الان كه مسجد علی(ع) را به جای آن مسجد ساخته اند، منار مسجد علی خوانده می شود. بلندای مناره بیشتر از ۵۰ متر و قطر آن در سطح زمین ۶ متر بوده است كه امروزه با فروریختن طبقه سوم آن به ۴۷٫۸۵ متر كاهش پیدا كرده است. در ارتفاع ۴۰٫۳۵ متری، قرنیزی به صورت تاج و بعد از آن بخش كوچك تر مناره قرار گرفته است. در داخل مناره نیز، ستون مركزی قرار دارد كه ۱۶۴ پله حول محور آن شكل گرفته است. مدخل این مناره در درون مسجد و خود مناره در كنار گنبد مسجد علی قرار گرفته است.
منار علی دارای ۵ كتیبه است كه ۳ كتیبه اول از پایین به بالا به خط كوفی با كاشی فیروزه ای بر زمینه آجری با كلمات و عبارات مذهبی تزیین شده است. آجر و ملات گچ و تزیینات منار آجرچینی هم مصالح بكار رفته در مناره هستند.
نشانی: میدان امام علی(ع) محله هارونیه
