به گزارش عصر توریسم مدیر اجرایی جامعه هتلداران ایران درباره خروج خیلی از سرمایه گذاران از صنعت گردشگری پس از بحران كرونا، آگهی داد و اظهار داشت: آنها كه بواسطه شعارها و وعده های پرطمطراق وارد صنعت گردشگری شدند، با گذر از بحران كرونا، به خاطر مشكلات و موانع بی شمار، تخم مرغ های خودرا از سبد این صنعت خارج می كنند.
عباس بیدگلی ـ مدیر اجرایی جامعه هتلداران ایران و مدرس دانشگاه كه ریاست یك زنجیره هتلی در كشور را نیز بر عهده دارد ـ در یادداشتی كه برای ایسنا نوشته، نگاهی به وضعیت صنعت گردشگری داشته كه با از سرگذراندن سالی پرتنش، اینك گرفتار ضربه سهمگین ویروس كرونا شده است؛ صنعتی كه هم اكنون با ۱۰۰ درصد زیان مالی روبه رو است و شیوه پشتیبانی از آن با نقد روبه رو شده است.
بیدگلی در این یادداشت نوشته است: «هنگامی كه برای تدوین برنامه ششم توسعه كشور از توجه به صنعت گردشگری بعنوان یكی از رویكردهای اصلی یاد شد و به دنبال آن در ابلاغ سیاست های كلی تدوین این برنامه از طرف مقام معظم رهبری، صراحتا به توسعه جدی این صنعت اشاره شد، فعالان گردشگری كشور كه تنها در شعارها و سخنرانی های خصوصا انتخاباتی از توجه به این صنعت شنیده بودند، بنا را بر این گذاشتند كه تحولی عظیم در راه است؛ غافل از آن كه در لایحه پیشنهادی برنامه ششم توسعه به مجلس شورای اسلامی دریغ از یك خط و یا حتی اشاره ای غیر مستقیم به این صنعت؛ اگر پیگیری و تلاش تشكل های گردشگری كشور نبود، همین چند بند محدود نیز در این برنامه بعنوان مهمترین سند بالادستی كشور قرار نمی گرفت.
این رفتار دولتمردان زنگ خطر جدی را برای دست اندركاران این صنعت به صدا درآورد، اما توافق برجام موجب رونق گردشگری ورودی به كشور شد و خیلی از مسؤولان، موضوع را به خود و عملكرد دستگاه خود نسبت داده و ضعف ها پنهان شدند، كه آن نیز دیری نپایید و بحران های متوالی صنعت گردشگری كشور را با شرایطی خیلی مشكل و پیچیده روبه رو ساخت. از تحریم های همه جانبه و محدودیت در تردد اتباع خارجی به كشور گرفته تا سیل و اغتشاشات و سانحه هوایی و در آخر بحران كرونا كه كل صنعت گردشگری را گرفتار تعطیلی كامل كرده است.
همه این ها در حالی بود كه تبلور حمایت های كشور از این صنعت در تبدیل جایگاه اداری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به وزارتخانه و قرار گرفتن عنوان گردشگری پیش از صنایع دستی در عنوان وزارتخانه، جدید بوده است.
از سوی دیگر افزایش تصاعدی هزینه های واحدهای گردشگری و تخصیص ندادن یارانه تولید به ایشان و نیز رونق نامناسب این صنعت در دو سال گذشته، حاشیه سود بسیار پایینی برای برخی سرمایه گذاران و زیان های سنگین برای برخی دیگر و تعطیلی و ورشكستگی برای برخی دست اندركاران دیگر این صنعت بهمراه داشته است.
همه این ها در حالی است كه در شرایط بسیار بحرانی و فورس ماژور فعلی، پشتیبانی از سرمایه گذاران این صنعت و جلوگیری از بی كاری شاغلین چندصدهزار نفری موجود، معطوف به تسهیلات ۱۲ درصدی بدون تنفس و با زمان بازپرداخت دوساله بوده است كه با هیچ منطق اقتصادی سازگاری ندارد، در صورتیكه برمبنای گزارشات مستند (وزارت صمت) اعلام شده، این صنعت تاثیر ۱۰۰ درصدی در بحران كرونا داشته است و خیلی از دولت ها بودجه های مناسبی را برای پشتیبانی از دست اندركاران این حوزه تخصیص داده و تلاش می كنند تا از ورشكستگی بازیگران اصلی این صنعت جلوگیری نمایند، چونكه از نقش و اهمیت این صنعت بعنوان یك پدیده فرابخشی آگاه هستند، موضوعی كه بنظر می رسد كماكان در كشور ما جا نیفتاده است.
واقعیت این است كه فعالیت در این صنعت، با وجود ظاهر جذاب و وعده های به شدت پرطمطراق كه بسیاری را به سرمایه گذاری در بخش كشانده است مشكلات و موانع بی شماری را به دنبال داشته و منطق اقتصادی مناسبی ندارد.
شكننده بودن و بی ثباتی در این صنعت به نسبت بسیاری حوزه های كسب و كار دیگر، در كنار نبود توجه جدی دولت به دست اندركاران این صنعت، خیلی از سرمایه گذاران این حوزه را بر آن خواهد داشت كه در صورت گذر از این بحران، تمام تخم مرغ های خودرا در سبد این صنعت نگذاشته و اگر امكانی باقی بماند در حوزه های دیگر با ریسك پایین تر كه مورد حمایت واقعی تر و نه شعارگونه مسؤولان باشد، فعالیت كنند تا ریسك خودرا مدیریت كرده و این گونه گرفتار نشوند، كما این كه هم اكنون، سرمایه گذارانی كه از حوزه های دیگر كسب و كار، فعالیت در صنعت گردشگری را تجربه كرده اند، امكان مانور و انعطاف بیشتری داشته و ریسك كمتری را تحمل می كنند.»
منبع: عصر توریسم
