عصر توریسم: «بهترین پیشنهاد، كوشش برای برگرداندنِ جشن چهارشنبه سوری به وضعیت تاریخی و خصوصاً محله ای خانوادگیِ آن است، یعنی هر چه گروه برپاكننده با هم آشناتر باشند و افراد مسن یا كودكان در برنامه حضور داشته باشند از شدت تندروی های جوانانه كم می شود و هدف جشن یعنی شادمانی، بهتر به دست می آید.»
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، در متن پیشنهادی شبكه سمن های میراثی استان تهران، خطاب به شورای شهر تهران آمده است؛ «جشن چهارشنبه سوری از اركان سنت بزرگ نوروزی است كه گویا در شكل اولین اش در چند هزار سال پیش بر بام های خانه ها برپا می شد كه با روشن كردن آتش مسیر و مقصدِ خانه را به فَرَوَهَرها یا در شكل اسلامی اش روان یا روح نیاكان درگذشته ی آن خانه نشان می داده تا آنان با بازدید از خانه شان كه حالا برای جشن شروع سال پاكیزه شده و خوراكی های نوروزی در آن قرار داده شده و خانواده با خوشی گذرانِ زندگی می كنند آن روح یا روان شاد شود.
اما در گذر زمان این رسم گرفتار دگرگونی شده تا به آنجا كه در سنت اسلامی سوژه ارواح نیكان از اجزای رسم جدا شده و مسلمانان در آخرین آدینه ی سال به گورستان ها می روند و از درگذشتگان شان یاد می كنند و برگزاری آتش به رسمی محله ای برای گرد آمدن و به آتش سپردن اشیای چوبی كهنه یا شكسته و باز تلخی ها و احساسات منفی، تبدیل گشته كه به همراه سنتی شادمانه از سرخی آتش شادابی و نیرو را برای شروع كردنِ سالی خوب می گیرند.
در گذر تاریخ برخی رویدادهای تاریخی هم بر رسم شادی افزای آتش روشن كردن سوار شده است، همچون پیام رسانی برای آغاز جنبش ابومسلم خراسانی و باز مختار ثقفی.»
آسیب های چهارشنبه سوری
در این مطلب به لطمه هایی كه برگزاری این آئین امروزه در كشور منجر می شود، باز اشاره شده است؛ «در یكی دو دهه ی اخیر كوشش برای سركوب و پیشگیری از برگزاری این جشن، خصوصاً بر دست نیروهای غیررسمی، سبب شده كه جنبه ی خانوادگی و محله ای آن از میان رفته و جوانان و نوجوانانِ برپاكننده ی آن بیشتر به ترقه ها و بمب های صدازایی، كه عموماً غیراستاندارد هستند و در دوره ای باز دست ساز بوده اند، روی آورند كه افزون بر پریشانی در برگزاری این جشن و ایجاد سروصداهای دهشتناك به لطمه دیدن شماری از آن برپاكنندگان هم، از قِبَل انفجار بمب های مورد اشاره، بی انجامد.»
برای برگرداندن چهارشنبه به وضعیت تاریخی اش چه كنیم؟
سمن های میراثی استان تهران، در ادامه پیشنهادی باز برای بهتر كردن این روند مطرح كردند: «بهترین پیشنهاد كوشش برای بازگرداندنِ این جشن به وضعیت تاریخی و خصوصاً محله ای خانوادگیِ آن است كه هر چه گروه برپاكننده با هم آشناتر باشند و افراد مسن یا كودكان هم در برنامه حضور داشته باشند از شدت تندروی های جوانانه كم می شود و هدف جشن كه شادمانی باشد بهتر حاصل می شود.
برای این كار لازم است:
۱- مدیر محلات ۳۵۴ گانه ی تهران، مأموریت یابند كه هر كدام در محله یك، دو یا سه مكان مناسب را كه طی پیشینه ی محله مكان مناسبی برای گرد هم آمدن مردم محله است مشخص كنند و با اطلاع رسانی هایی این مساله را به آگاهی مردم محله برسانند و از یاری معتمدان، بزرگان و فعالان محله برای مدیریت برنامه بهره ببرند.
۲- از عصر آن روز، با یاری و پشتیبانی خدمات شهرداری، هیزم و بوته هایی را كه برای این كار گرد آورده شده است به محل آورده و برابر سنت، در سه یا هفت جایگاه، قرار دهند.
۳- از مدتی قبل ترقه ها و وسایل آتش افروزی استاندارد در سرای محلات نمایش شود.»
