به گزارش عصر توریسم این دفعه آتش به جان علف های هرز محوطه ی سایت تاریخی «رَبع رشیدی» افتاد، محوطه ای تاریخی در منطقه ای كه معمولا گرمای كمتری را در طول سال تجربه می كند، اما این دفعه گرمای هوا هشدارهای سالیانه ی فعالان میراث فرهنگی را در این محوطه ی تاریخی ثبت شده در لیست میراث موقت یونسكو به واقعیت تبدیل كرد و آن شد تا بار دیگر هشدارها برای وارد شدن صدمه های بیشتر به محوطه های تاریخی مطرح شوند.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، عصر روز چهارشنبه ۱۴ خرداد، خبر رسید که علف های هرز محوطه ی سایت تاریخی رَبع رشیدی آتش گرفته اند. هر چند ساعتی بعد با حضور نیروهای آتش نشانی، علف ها خاموش شد، اما وقوع این اتفاق باز هم داستانِ هشدارهای سال قبل برای محوطه های تاریخی را به یاد می آورد که معمولا احتمال آتش گرفتن علف های هرز بلند با آغاز تابستان و گرمای هوا را تذکر می دهد.
تصاویر نشان می دهند، زمینِ برهوت در اطرافِ محوطه ی ربع رشیدی – که بخش زیادی از آن در طول سال های گذشته توسط مردم تملک و حتی روی آنها سخت وساز انجام شده به حدی که بعضی از خانه ها امروز سند قانونی دارند – سیاه شده است و بین این سیاهی ها باقی مانده های ربع رشیدی چشمک می زند. محوطه ای تاریخی که به اعتقادِ فعالانِ میراثی تبریز بطور قطع رشیدالدین فضل الله همدانی وزیر دانشمند ایلخان ها ۷۰۰ سال قبل و وقتی که اولین مجموعه دانشگاهی جهان را در تبریز راه اندازی نمود، هیچ وقت تصور نمی کرد که شاید روزی به این وضعیت گرفتار شود.
از یک سو می گویند سال هاست واژه آتش سوزی در تابستان با محوطه های تاریخی در نقاط مختلف کشور عجین شده! اتفاقی که به جای تبدیل شدن به یک زنگ خطر، در حال تبدیل شدن به رخدادی ساده و روزمره است که دست کم یک وظیفه، از وظایف مسؤلان در محوطه تاریخی کم می کند تا کار علف زنی در محوطه ها را به دوش گرمای هوا بیندازند و از طرفی باستان شناسان بروز همین اتفاق را در محوطه های تاریخی که از قضا اغلب آنها هنوز نیازمند بررسی ها و جستجوهای مطالعاتی باستان شناسانه است، عاملی در از بین رفتن تدریجی نشانه های تاریخی آثار و سازه های تاریخی در این محوطه ها می داند.
حالا محوطه ی وسیع و بزرگ ربع رشیدی که یکی از مهم ترین مشکلات آن تملک زمین های حریمِ این محوطه توسط مردم و حتی ساخت وسازهای مجاز نمی باشد، پس از آزاد سازی به کاوش هایی عمیق و گسترده نیاز دارد، محوطه ای که بیابانی بودنش خود عاملی در رشد علف های هرز است و به دنبال بی توجهی ها خودش هم در آتش می سوزد.
هر چند بزرگ شدن علف های هرز در این محوطه عاملی آسان تر برای اعلام علت آتش سوزی است، اما با این وجود برخی حرف و حدیث ها از عمدی بودن بعضی از این آتش سوزی ها خبر می دهند که اگر حالت دوم را در نظر نگیریم، بی توجهی به علف های هرزی که هر سال یکی از هشدارهای فعالان و دوستداران میراثی صرفِ وجین کردن آن می گذرد، خود می تواند یک عامل عمدی در این اتفاق محسوب شود.
منبع: عصر توریسم
