یك كارشناس صنایع دستی بر این باور است كه به صورت كلی هشدارهای مكرر درباره داشتن بخش پشتیبانی در حوزه صنایع دستی، نشنیده گرفته می شود و نداشتن یك بانك جامعه اطلاعاتی از هنرمندان و نبود صندوق حمایتی مالی از مهمترین مشكلات این حوزه است. تا زمانی كه این مشكلات برطرف نشود هم وضع صنایع دستی همین آش است و همین كاسه!
حسین بختیاری، رئیس هیات مدیره و مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی در گفتگو با ایسنا درباره وضعیت این روزهای هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی با عنایت به شیوع کرونا و کساد بازار این حوزه، اظهار نمود: متاسفانه همواره به علت بی برنامگی دستگاه های متولی با مشکلاتی در حوزه های اجتماعی و اقتصادی صنایع دستی مواجه هستیم؛ این درحالی است بحران کرونا می توانست حتی فرصتی باشد برای خدمت بهتر به هنرمندان صنایع دستی.
او با اشاره به ضرورت آماده بودن نهادهای مسوول در مواجهه با بحران هایی همچون شیوع جهانی ویروس کرونا، تصریح کرد: متاسفانه هشدارهای مکرر درباره داشتن بخش پشتیبانی در حوزه صنایع دستی، نشنیده گرفته می شود. بعنوان مثال نداشتن یک بانک جامعه اطلاعاتی از هنرمندان صنایع دستی بزرگترین معضلی است این حوزه را همواره مورد تهدید قرار داده است. از طرفی صندوق حمایتی هم وجود ندارد که بتواند در مواقع بحرانی حداقل ها را تأمین کند و تولید و توزیع صنایع دستی را از بحران ها عبور دهد. تا زمانی که این اتفاق های لازم رخ ندهد و دستگاه های متولی پیگیر نباشند، کمترین خطرها بیشترین صدمه ها را به دنبال خواهد داشت.
مدیرعامل مجمع ملی هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی با تاکید بر اینکه صندوق فعال و کارآمدی برای حمایت مالی از هنرمندان صنایع دستی وجود ندارد، خاطرنشان کرد: البته صندوق هایی با این عنوان عنوان وجود دارند، اما از کارآمدی لازم برخوردار نیستند؛ بعنوان مثال آئین نامه اجرایی صندوق توسعه را ما به همراه بخشی از تشکل ها و افراد حوزه دولتی نوشتیم که تصویب شد؛ اما متاسفانه مدتی بعد دولتی ها بدون اطلاع بعضی از مفاد، این آئین نامه را بگونه ای که مورد نظر خودشان بود تغییر دادند، تصویب کردند و الان آنرا اجرا می کنند؛ و بنابراین است که تابحال این صندوق هیچ حمایتی از هنرمندان صنایع دستی انجام نداده است و پس از کرونا هم از این صندوق به هنرمندان صنایع دستی کمکی نشد.
بختیاری خاطرنشان کرد: شاید بتوان اینگونه نتیجه گرفت که تا زمانی که مسؤلان به دغدغه های معیشیتی هنرمندان بی توجه هستند و نمی توانند شرایط تولید، توزیع و بازرگانی صنایع دستی را درک و برای آن برنامه ارائه نمایند و توجهی هم به بخش های خصوصی و تشکل ها و نظرات کارشناسان ندارند، همین آش است و همین کاسه! نتیجه هم این می شود که باید نظاره گر باشیم که در یک شهری مبلغ ۲۰۰ هزار تومان به یک هنرمند صنایع دستی کمک می شود؛ چرا هنرمند صنایع دستی را تا این اندازه مستضعف نگه داریم و بعد به او ۲۰۰ هزار تومان کمک کنیم! آن هم در شرایطی که با این مبلغ حتی نمی گردد بخش کوچکی از مایحتاج زندگی را تهیه کرد.
این کارشناس صنایع دستی اظهار نمود: مشکل امروز صنایع دستی فقط بحران کرونا نیست، بلکه نداشتن برنامه ریزی مناسب، ما را به این شرایط گرفتار کرده است. میراث چند هزاران ساله ما توسط هنرمندان خلاق صنایع دستی زنده نگه داشته شده است. تنها گلوگاه عبور از این مشکل دستگاه های متولی و مسئولانی است که در جایگاه خودشان قرار نگرفته اند و توجهی به دغدغه های هنرمندان صنایع دستی ندارند.
منبع: عصر توریسم
