عصر توریسم: خاصیت های بومی و محلی اقامتگاه های بوم گردی که آنرا از دیگر محل های اقامتی مانند هتل و میهمان سرا متمایز می کند سبب شده تا گردشگران زیادی این نوع اقامتگاه ها را برای اقامت خود در سفرهای داخلی انتخاب کنند.
برای کسانی که اهل سفرهای داخلی و طبیعت گردی هستند، انتخاب محل اقامت در مسافرت یکی از اساسی ترین چیزهایی است که کیفیت سفر آنان را تعیین می کند.
اقامتگاه های بوم گردی که چند سالی است تعداد آنها در سراسر ایران بالا رفته، بدون شک یکی از بهترین گزینه هایی است که در سفرهای داخلی می توانید برای اقامت خود انتخاب کنید.
محصولات، خدمات و کارهای این اقامتگاه ها طبق ساختار بومی شهر و روستایی که در آن قرار گرفته اند است و عموما در محیط های طبیعی، سازگار با معماری و سیمای طبیعی منطقه بنا می شوند.
ویژگی های بومی و محلی این اقامتگاه ها که آنرا از دیگر محل های اقامتی مانند هتل و میهمان سرا متمایز می کند سبب شده تا گردشگران زیادی اقامتگاه های بوم گردی را برای اقامت خود در سفرهای داخلی انتخاب کنند.
ضوابط زیست محیطی در اقامت گاه های بوم گردی این اقامتگاه ها با رعایت بالاترین سطح ضوابط زیست محیطی راه اندازی شده اند و بستری برای تعامل با جامعه محلی و تجربه متفاوت محیط را برای گردشگران فراهم می کنند.
از آنجا که هدف اصلی از راه اندازی اقامتگاه های بوم گردی، حفظ محیط زیست، پایداری زیست بوم و فرهنگ مناطق گردشگری و فرهنگ سازی برای سفر مسئولانه گردشگران است، این اقامتگاه ها عموما این فواید را دارند:
آموزش قوانین و باورهای معنوی مردم محلی به گردشگران و ایجاد همدلی و مشارکت بین گردشگران و مردم محلی فرهنگ سازی در بین مردم محلی برای احترام به توریست ایجاد پایبندی به اخلاق زیست محیطی به حداقل رساندن لطمه های فیزیکی، اجتماعی، رفتاری و روانی در طول مسافرت پایداری کیفیت زندگی مردم منطقه علاوه بر تمام این فواید، یکی از با اهمیت ترین فواید اقامتگاه های بوم گردی ایجاد اشتغال برای ساکنان بومی منطقه و کسب درآمد برای آنان است. این رونق و شکوفایی موجب می شود تا مردم منطقه به حفظ محیط زیست، آداب و رسوم و آنچه برای گردشگران جذاب است ترغیب شوند.
اقامتگاه های بوم گردی که در پاسخ به میل و اشتیاق رو به رشد سفر کردن و طبیعت گردی و در امتداد حفظ محیط زیست، پایداری زیست بوم و فرهنگ مناطق گردشگری به وجود آمده اند، با ظهور مفهوم «بوم گردی» یا «اکوتوریسم» در حوزه گردشگری رشد کردند.
بوم گردی، سفری مسئولانه طبق تعریف جامعه بین المللی اکوتوریسم(TIES: The International Ecotourism Society) در سال ۲۰۱۵، بوم گردی یا اکوتوریسم سفری مسئولانه به جاذبه های طبیعی برای لذت بردن و ادراک جاذبه های طبیعی، همراه با درک خاصیت های فرهنگی متعلق به گذشته و الان است، به شکلی که سفر توریست موجب حفاظت از زیست بوم، پایداری کیفیت زندگی مردم منطقه و آموزش مردم محلی و توریست شود.
به این ترتیب اکوتوریسم که بیش از هر چیز نوعی نگرش خاص و آینده نگرانه و اخلاقی-فرهنگی- انسانی به مقوله گردشگری ست، می تواند در حفظ و پاسداری محیط زیست طبیعی و انسانی و همین طور توسعه پایدار موثر باشد.
در بوم گردی شما با فرهنگ و نوع زندگی مردم منطقه از نزدیک آشنا می شوید و در کارهای روزمره آنها مشارکت می کنید. این ارتباط نزدیک میان میزبان و توریست موجب احترام و فرهنگ دوستی افراد و همین طور آشنایی با شیوه های متفاوت زندگی می شود.
اقامتگاه های بوم گردی که با آب و هوا و شرایط زیست محیطی ایران به شدت سازگارند، خود بعنوان جاذبه ای توریستی موجب جذب گردشگران به مناطق محلی و روستایی و رونق صنعت گردشگری در کشورمان می شود.
با انتخاب این اقامتگاه ها در سفرهای داخلی بجای هتل، هم به حفظ طبیعت کمک می کنید و هم به روند توسعه پایدار در کشور سرعت می بخشید.
م. خ

منبع: