اراضی معروف به خط آهی که در بهترین نقطه ساحلی شهرمحمودآباد قرار دارد، ۱۵ سال پیش برای ساخت مجموعه تفریحی-گردشگری با عنوان « سرزمین رویاها » به سرمایه گذار بخش خصوصی واگذار شد ولی از آن زمان تابحال هیچگونه اقدامی صورت نگرفته است.
به گزارش عصر توریسم به نقل از خبرگزاری ایرنا، این روزها در مازندران حدودا دیگر ساحلی باقی نمانده است که بتوان در آن مراکز تفریحی و سرگرمی ایجاد کرد و حدودا تمامی خط ساحلی استان و جوار دریای خزر با ساخت و سازها شخصی و شهرکی پر شده و کمتر مکانی در سواحل خزر پیدا می شود که آسمان خراش ها آنرا احاطه نکرده باشند.
در زمانه ای که تمامی فضای ساحلی استان به چوب حراج کشیده شدند و آپارتمان های رو به دریا متری ۱۰۰ تا ۱۵۰میلیون تومان به فروش می رسد، شهر محمودآباد دارای فضای بکر ساحلی معروف به خط آهی است که سالها گرد بلاتکلیفی بر آن نشسته است و نه این روزها توریست می تواند بر روی شن های این اراضی قدم بگذارد و نه حتی متولی برای تعیین و تکلیف آن قدم بر می دارد.
همه محمودآباد را بعنوان منطقه ای گردشگرپذیر با بیشتر از ۳۰ کیلومتر خط ساحلی می شناسند که سالانه میزبان حدود پنج میلیون مسافر است و همینطور بعنوان یکی از مقاصد خوش نشینان به حساب می آید و تابحال سرمایه گذاری های بسیار بزرگی را به خود دیده که البته اغلب آنها در جهت ساخت و ساز و برج سازی های قارچ گونه بوده است تا جایی که این شهرستان را با روش املاکی ها به یکی از گران ترین مناطق استان از نظر زمین و مسکن تبدیل نموده است.
در بین تعداد محدود سرمایه گذاری های انجام شده هم برخی با چالش های جدی و همینطور ابهامات گسترده مواجه بوده اند و هستند که برای مثال پروژه ساخت شهرک قصر دریا با تمام حواشی یکی از آنها بود. یکی دیگر از سرمایه گذاری های بخش گردشگری در این شهرستان برنامه راه اندازی مجموعه تفریحی و سرگرمی با نام سرزمین رویاها بود که حدود ۱۵ سال پیش در اراضی منطقه ای معروف به خط آهی کلید خورد.
مجموعه سرزمین رویاها قرار بود با سرمایه گذاری بخش خصوصی برای ایجاد مجتمع سرگرمی و شهربازی در یکی از بکرترین نقطه ساحلی محمودآباد و همینطور استان مازندان راه اندازی شود که امروزه با قیمت های نجومی زمین و مسکن نمی توان برای این اراضی حتی قیمت تعیین کرد، اما با گذشت ۱۵ سال علاوه بر این که هیچ سرمایه گذاری و مجموعه ای در این اراضی واگذار شده تاسیس نشد و بلکه بهترین نقطه ساحلی را هم به مدت بیشتر از یک دهه بلا استفاده مانده است.
بر اساس اطلاعات به دست آمده خبرنگار ایرنا در سال ۱۳۸۵ زمینی به مساحت ۶ هکتار یا معادل ۶۰ هزار متر مربع در منطقه ساحلی خط آهی شهر محمودآباد که از ۵۰۰ متر نوار ساحلی بکر در شرقی ترین نقطه شهر برخوردار بود، برای راه اندازی مجتمع تفریحی و توریستی با نام سرزمین رویاها از سوی شهرداری به سرمایه گذار بخش خصوصی واگذار شد تا رویای مردم این شهر برای برخورداری از یک مجموعه تفریحی به حقیقت بپیوندد.
تصویر هوایی اراضی خط آهی که برای راه اندازی مجموعه تفریحی و توریستی به سرمایه گذار بخش خصوصی واگذار شد اطلاعات غیررسمی
از جزئیات فنی این پارک تفریحی ناساخته اطلاعی در دست نیست اما حتی مسؤلان شهری محمود آباد در دوره های مختلف، نه تنها در مورد بلاتکلیفی این عرصه توریست پذیر نظری ندارند، بلکه در مورد هدف سرمایه گذار و طرح عرضه شده هم ابراز بی اطلاعی می کنند؛ موضوعی که بر ابهامات می افزاید.
برخلاف مسؤلان، مردم محلی و کارکنان شهرداری محمود آباد اطلاعات جزیی تری در اختیار دارند. بعنوان مثال تمامی افرادی که خبرنگار ایرنا با آنها مصاحبه کرد می گویند که در سال ۸۴ شهردار وقت محمودآباد جهت ایجاد بستر گردشگری و جذب سرمایه گذار و استفاده از ظرفیت های بالقوه شهرستان، اجرای پروژه ی مجتمع تفریحی و توریستی خط آهی را با نام سرزمین رویاها بیان کرد و قرار بود این پروژه با جدیت پیگیری و اجرایی شود ولی با گذشت زمان تبدیل تبدیل به محل درآمدزایی برای عده ای خاص شده است.
شهروندان محمودآبادی توضیح می دهند که بعد از طرح ساخت سرزمین رویاها و عدم انجام اقدامی خاص، محوطه ساحلی خط آهی در اختیار افراد خاصی قرار گرفت تا با استقرار دکه برای خودشان درآمدزایی کنند. صاحبان دکه ها با قرق کردن بخشی از ساحل، تنها به شرط دریافت ورودی به مسافران و مجاوران حق ورود به ساحل را می دهند، بدون اینکه هیچگونه خدماتی به مردم عرضه کنند.
یکی از فعالین حوزه املاک شهر محمودآباد در گفت و گو با خبرنگار عنوان کرد: پیش تر اراضی خط آهی برای عموم مردم آزاد بود و مردم و مسافران به صورت آزادانه از این منطقه بهره می بردند تا این که در سال ۸۶ یا ۸۷ که حالا زمان آنرا به خوبی به خاطر ندارم یک دفعه این منطقه با سکوهای بتنی محصور شد.
وی اضافه کرد: آنچه در میان مردم نقل می شود این است که زمین ساحلی خط آهی به یک سرمایه گذار واگذار شد تا مجموعه گردشگری ساخته شود که البته برای ما بعنوان ساخت و سازگران فرصت خوبی بود چونکه ایجاد یک مجموعه تفریحی و توریستیی می توانست قیمت واحدهای مسکونی را افزایش دهد، اما بعد از چند وقت دیدیم به جای ایجاد مجموعه ای که وعده داده بودند، چند تاب و سرسره در ساحل مستقر شد و برای ورود به ساحل باید هزینه پرداخت می کردیم.
این شهروند محمودآبادی اظهار داشت: با گذشت مدت کوتاهی چند دکه فروش مواد غذایی و عرضه قلیان هم در خط ساحلی مستقر شد و بعدش هم دکه های دریافت ورودی سر و کله اشان پیدا شد و از آن زمان تابحال که بیشتر از یک دهه می گذرد، ساحل خط آهی توسط همین دکه داران که معلوم نیست به کجا وصل هستند، اداره می شود بدون اینکه خدماتی به مردم عرضه بدهند.
وی درباره میزان سرمایه گذاری انجام شده هم اظهار داشت: سرمایه گذاری خاصی در این اراضی نشد در صورتی که قیمت این اراضی چندین میلیارد تومان است و همه سرمایه گذاران بزرگ با عنایت به موقعیت خاص این منطقه حاضر به سرمایه گذاری هستند.
یکی از ساکنین منطقه خط آهی هم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا عنوان کرد: بیشتر از ۱۰ سال است که این زمین بلا استفاده مانده و حتی اجازه رفت و آمد مسافران و مردم محلی به آن داده نمی گردد.
وی اضافه کرد: منطقه به یک خرابه تبدیل گشته است، در حالیکه قرار بود محلی برای اشتغال و کارآفرینی جوانان شهر شود و رونق محمودآباد را به دنبال داشته باشد.
بلا استفاده بودن اراضی ساحلی خط آهی در حالی است که در سال ۹۵ طبق یک برآورد کارشناسی که در روزنامه محلی چاپ شد، ارزش تقریبی زمین بیشتر از ۱۲۰ میلیارد تومان برآورد شده بود، مبلغی که اگر به قیمت روز محاسبه شود حالا به بیشتر از یکهزار میلیارد تومان رسیده است.
در کش وقوس قضا
آنچه درباره پروژه سرزمین رویاها واضح است، واگذاری اراضی خط آهی به سرمایه گذار بخش خصوصی در زمانی است که عادل عفتی سکان شهرداری محمود آباد را بین مرداد ۸۵ تا آبان ۱۳۸۷ در دست داشت. شهردار اسبق محمودآباد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا و در پاسخ به چگونگی واگذاری زمین خط آهی به سرمایه گذار سرزمین رویاها، اظهار داشت: سرمایه گذار سرزمین رویاها که اصالتاً مشهدی بودند به پیش از سال ۸۵ و زمانی بر می گردد که من هنوز شهردار نبودم.
عفتی اضافه کرد: اقدامات اولیه همچون معرفی سرمایه گذار در جهت سرمایه گذاری برای مجموعه سرزمین رویاها در زمان مدیریت پیش از من انجام شد و عملا شهردار پیش از من واگذاری اراضی مذکور را کلید زد و ما آنرا در جهت اجرای طرح سالم سازی ادامه دادیم.
شهردار اسبق محمود آباد اظهار داشت: در ابتدای امر طرح سالم سازی دریا به این سرمایه گذار متقاضی اراضی خط آهی واگذار شد که در سال ۸۷ طرح دریا را اجرایی کرد و قرار بود پس از آن واگذاری زمین اصلی و راه اندازی سرزمین رویاها آغاز شود، ولی قرارداد اصلی در خصوص سرمایه گذاری برای راه اندازی سرزمین رویا به علت اختلاف در مبلغ سرمایه گذاری و طرح نقشه مبادله نشد.
عفتی دلیل به نتیجه نرسیدن این سرمایه گذاری را عدم تعامل شهرداری و سرمایه گذار عنوان نمود و اضافه کرد: متاسفانه طرفین به تعهدات خودشان عمل نکردند. پس از حدود ۶ ماه از آغاز واگذاری خط آهی در چارچوب طرح دریا، تغییراتی در شهرداری محمودآباد در سال ۸۷ رخ داد و سرمایه گذار و شهرداری بنا بر تصمیمات اتخاذ شده پروژه را ادامه ندادند و کار به دستگاه قضایی کشید.
عفتی با اشاره به اینکه رفتن به مراجع قضایی از جانب شهرداری و سرمایه گذار اقدام مناسبی نبود، اظهار داشت: به نظر من اصلا کار نباید به قوه قضاییه کشیده می شد بلکه باید طرفین خودشان به نتیجه می رسیدند تا بعد از این همه سال تکلیف پروژه معلوم شود.
اظهارات شهردار اسبق محمود آباد که البته به خیلی از پرسش های خبرنگار پاسخ نداد، این سوال را مطرح می کند که چرا شهرداری پس از عدم تعهد سرمایه گذار مبادرت به بازپس گیری زمین واگذار شده، نکرد؟
همچنین عفتی هیچ اشاره ای به تعهدات بین شهرداری و سرمایه گذار نکرد و توضیح نداد که چه تعهداتی باید بین شهرداری و سرمایه گذار انجام می شد تا این پروژه وارد فاز عملیاتی شود؟
بررسی های خبرنگار ایرنا نشان داده است که طی یک دهه گذشته پرسش های مختلفی در باره چرایی و چگونگی واگذاری بکرترین خط ساحلی محمود آباد به بخش خصوصی مطرح بوده و مبحث حتی از جانب مسؤلان وقت شهرستان همچون شورای شهر هم عنوان شد با اینکه هیچ نتیجه ای به دنبال نداشت.
به عنوان مثال در سال ۹۵ فرهاد محمدی رئیس وقت شورای شهر محمودآباد در مصاحبه با یکی از روزنامه های مازندران از روند همکاری شهرداری با سرمایه گذار برای در اختیار قرار دادن بهترین نقطه ساحلی ابراز شگفتی کرد و اظهار داشت: برای انتخاب سرمایه گذار و واگذاری زمین برای ایجاد طرح گردشگری روال قانونی باید طی و تشریفات رعایت می شد که شامل نوع مالکیت زمین، برگزاری مزایده و حضور دیگر سرمایه گذاران، انجام عملیات کارشناسی، آورده شهرداری، مساحت عرصه ساحلی، مجوز و برآورد هزینه اجرای طرح، اهلیت سرمایه گذار، مدت قرارداد و مبلغ قرارداد بود که انجام نشد و تازه بعد از انجام این برآودها و تشریفات، منوضوع باید برای تصویب به شورای شهر ارجاع می شد که چنین نشد.
محمدی اضافه کرد: متاسفانه هیچ از این موارد انجام نشد و در تفاهمنامه ای که در دست آقایان است، هیچ یک از موارد فوق رعایت نشده و سرمایه گذار بدون طرح و داشتن قراردادی مشخص وارد زمین شد.
رئیس وقت شورای شهر محمودآباد در این مصاحبه اظهار داشت: در زمان ورود سرمایه گذار به خط آهی اولا خود شهرداری زمین را متصرف نموده چگونه به کسی دیگری اجازه ورود داده است و حتی بعنوان طرح دریا، اهلیت و ضمانت اجرا برای سرمایه گذار در زمین تصرفی وجود ندارد و به قول کارشناسان هیچ قراردادی و تفاهمنامه ای در شهرداری و نزد شخص متصرف موجود نیست.
واگذاری بدون قرار داد و اسناد
فقدان سرمایه گذاری در اراضی واگذار شده خط آهی به تنهایی سئوالی است که تابحال از جانب مسؤلان مربوطه پاسخ داده نشده است، اما مهم ترین پرسش و ابهام این است که چگونه اراضی به بزرگی چند زمین فوتبال در مدت ۱۵ سال بدون کوچک ترین سرمایه گذاری به بخش خصوصی واگذار می شود و هیچگونه پیگیری برای آن صورت نمی گیرد ؟ مبهم ترین بخش داستان پیچیده سرزمین رویاها این است که بر مبنای اظهارات مسؤلان شهرداری هیچگونه قراردادی در خصوص واگذاری زمین مذکور بین شهرداری و سرمایه گذار وجود ندارد.
خبرنگار ایرنا برای دریافت اطلاعاتی در باره آخرین وضعیت ساحل آهی با مسئول حراست شهرداری محمود آباد گفت و گو کرد که وی اظهار داشت: از زمان شروع پروژه یعنی سال ۸۵ تعهدات درخلال شهرداری و سرمایه گذار تحقق نیافته و تا به امروز این زمین بلاتکلیف و بدون استفاده ماند.
حمیدرضا بطیاری درباره این که چه تعهداتی انجام نشد و این که تعهدات بر مبنای چه قراردادی بود، اضافه کرد: قراردادی وجود نداشت و جزئیات بیشتر پرونده سرزمین رویاها قابل رسانه ای شدن نیست.
مسئول حراست شهرداری محمودآباد به این پرسش که چگونه بدون عقد قرارداد اراضی به سرمایه گذار واگذار شد، جوابی نداد و از عرضه اطلاعات بیشتر خودداری کرد. البته او به این نکته اشاره نمود که تمام تلاششان در شهرداری این است که این دفعه با دقت کافی و بدون عجله سرمایه گذار مناسب برای این زمین پیدا کنند تا مشکلات گذشته تکرار نشود.
بطیاری در عین حال خبرنگار ایرنا را برای دریافت اطلاعات بیشتر به وکیل شهرداری ارجاع داد و اظهار داشت که مدیریت پرونده قضایی پروژه سرزمین رویاها را در سالهای اخیر وکیل بر عهده داشته است.
وکیل شهرداری هم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا عنوان کرد: در سال ۸۵ بنابر تصمیم هیات وزیران قرار شد زمین خط آهی به منطقه گردشگری تبدیل گردد. در همین راستا شورای شهر محمودآباد با کلیات طرح موافقت نمود و قرار شد این زمین به یک سرمایه گذار واگذار شود.
عبدی اضافه کرد: جزئیات این طرح و حوزه واگذاری هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد و تنها سند موجود واگذاری، قراردادی است در خصوص واگذاری طرح دریا که در سال ۸۷ به افراد سرمایه گذار که ۲ برادر اهل استان خراسان رضوی هستند با شهرداری متعقد شد و قراردادی در خصوص عرضه و واگذاری زمین مربوطه به سرمایه گذار برای راه اندازی مجموعه تفریحی وجود ندارد.
وی اظهار داشت: متاسفانه سرمایه گذاران از همین قرارداد برای تصرف زمینی که بالغ بر ۶ هکتار بوده و تنها راه ورود به طرح سالم سازی بوده است استفاده کردند و به مدت چندین سال از آن بعنوان طرح سالم سازی بهربرداری کردند و کسب و کار بی دردستر برای خودشان راه انداخته بودند.
لابی غیررسمی
اگر چه تمامی مسؤلان نام و نشان دار از چگونگی ورود ناگهانی دو برادر در سال ۸۵ برای در اختیار گرفتن بکرترین سواحل استان مازندران اظهار بی اطلاعی می کنند و حتی وکیل پرونده هم می گوید زمین به بهانه اجرای طرح سالمسازی دریا در اختیار قرار گرفت، ولی اگر نام و نشانی به دنبال نباشد، گفتنی در باره این زمین زیاد است.
یکی از اعضای شورای وقت شهر محمود آباد به شرط فاش نشدن نامش به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: سرمایه گذار زمین را بدون هیچ مصوبه و قراردادی در اختیار گرفت و ظاهرا لابیگری و فشار برای واگذاری زمین از جای دیگری بوده ولی وقتی پای رعایت مقررات به میان آمد، دیگر کارها آن گونه که دو به ا اصطلاح سرمایه گذار و حامیانشان می خواستند پیش نرفت و به بن بست خورد.
وی اضافه کرد: تنها مدرک وجود یک پیش قرارداد بود که تهیه شد و حتی همین پیش قرارداد به خاطر اختلاف میان شهرداری و طرف سرمایه گذار امضاء نشده بود ولی متاسفانه زمین تحویل شده بود. قرار بود پیش قرارداد از مجرای مصوبه شورای شهر پییش برود که با مخالفت رو به رو شد و پیش نرفت و شهرداری هم به علت اینکه قراردادی نبسته بود، توانست زمین را پس بگیرد.
این منبع مطلع با اظهار این که اراضی خط آهی از املاک اداره کل راه و شهرسازی مازندران بود دکه به شهرداری واگذار شد، اظهار داشت: واگذاری زمین به سرمایه گذار از جانب شهرداری تخلفی آشکار بود که با ورود اداره حراست حدودا متوقف و کار از مراجع قضایی مورد پیگیری قرار|گرفت.
تنها به نام گردشگری
طبق قانون هرگونه سرمایه گذاری در پروژه گردشگری باید از مجرای اداره کل میراث فرهنگی و حوزه سرمایه گذاری این نهاد عبور کند. بر مبنای قانون بند ج ماده یک “آیین نامه تاسیسات گردشگری و نظارت بر آن ها” برای ساخت تمامی تاسیسات گردشگری همچون مجموعه های سرگرمی و تفریحی لازم است از وزارت و اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مجوزهای لازم دریافت شود.
اما طبق بررسی های خبرنگار ایرنا در مورد مجموعه خط آهی نشان داده است که میراث فرهنگی هیچ نقشی در این میان نداشته و حتی طرف مشورت قرار نگرفت.
رییس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی محمودآباد اظهار داشت: زمین خط آهی پیش تر متعلق به اداره کل مسکن و راه و شهرسازی بود که در سال ۸۵ در اختیار شهرداری محمودآباد قرار گرفت.
اصغری با اشاره به اینکه اداره گردشگری هیچ اختیاری در مورد واگذاری زمین نداشت، اضافه کرد: تنها بخش در ارتباط با گردشگری در حوزه صدور مجوز بود، اما به علت وجود برخی مشکلات و اختلافات در همان روزهای اولیه میان طرفین یعنی شهرداری و سرمایه گذار عملا کار به اعطای مجوز نرسید.
سیف الله فرزانه که هم اکنون مدیریت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان را بر عهده دارد و در زمان واگذاری زمین در سال ۸۵ مسئول سرمایه گذاری این نهاد در اداره کل بود و قبل از سال ۸۵ هم مدیریت شهرداری محمودآباد را بر عهده داشت به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: من در زمان واگذاری این زمان در سال ۸۵ معاون سرمایه گذاری میراث فرهنگی بودم و از جزئیات سرمایه گذار خط آهی و پروژه سرزمین رویاها هیچ اطلاعی ندارم.
وی هم همانند رئیس میراث فرهنگی شهرستان ادعا کرد که هیچ گاه پرونده پروژه سرزمین رویاها به معاونت سرمایه گذاری میراث ارجاع نشد و اظهار داشت که مسئله همواره در شهرداری محمودآباد مطرح بود و در همان جا هم واگذاری انجام شد.
فرزانه همینطور در بخشی از اظهارات خود واگذاری اراضی دستگاه دیگر به غیر یا سرمایه گذار بخش خصوصی را غیر قانونی دانست و اظهار داشت: اراضی خط آهی در ارتباط با راه و شهرسازی بود که به شهرداری واگذار شد و شهرداری محمودآباد هم حق واگذاری مجدد آن به بخش دیگر را نداشت.
ولی الله فرزانه نماینده مردم نور و محمودآباد هم در مورد سرمایه گذاری های بی نتیجه در این شهرستان اظهار داشت: تصمیات شخصی و سلیقه ای سال ها است که گریبانگیر شهرستان محمودآباد است.
وی اضافه کرد: در پروژه خط آهی هم مانند سایر پروژه های این شهرستان کاملا سلیقه ای عمل شده است و همین مساله سبب به نتیجه نرسیدن این سرمایه گذاری عظیم شده است.
فرازانه نبود قرار داد را امری عجیب دانست و اظهار داشت: واقعا جای تعجب دارد که برای چنین سرمایه گذاری بزرگی هیچ سندی موجود نیست و قراردادی بین دو طرف بسته نشده است.
وی توضیح داد: عده ای از نا اهل بودن این سرمایه گذار و نبود سرمایه سخن می گویند حال آن که این شخص در پروژه های عظیمی در شهرهای نور و مشهد سرمایه گزاری نموده است.
آن روی سکه
تا به اینجا همه متولیان بر عدم وجود قرارداد واگذاری بین شهرداری و سرمایه گذار اذعان دارند که این مسئله بزرگ ترین ابهام در تصرف یک عرصه ملی بخصوص ساحلی است که هر روز در مقابل دیدگان مسؤلان شهری و شهرستانی قرار داد. این اظهارات در حالی است که سرمایه گذار سرزمین رویاها می گوید قرارداد بسته شده است ولی به آنها تحویل داده نشد.
جوانمرد در این خصوص به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: استارت طرح سرمایه گذاری سرزمین رویاها در سال ۸۵ زده شد که بعد از رایزنی های مختلف و جلسات بسیار با شورای شهر و شهرداران وقت در سال ۱۳۸۷ موفق به امضای قرادادی بین ما و شهرداری در خصوص واگذاری زمین خط آهی و سرمایه گذاری برای ایجاد مجموعه تفریحی و سرگرمی شدیم ولی این قرارداد هیچگاه از سوی شهرداری به ما تحویل داده نشد.
وی علت عدم توافق در اجرای سرمایه گذاری را درخواست مبلغ خارج از توافق عنوان نمود و اضافه کرد: از همینجا توقف پروژه شروع شد و بعد از آن برای مدت کوتاهی با مجوز فرمانداری طرح سالمسازی دریا در اراضی مذکور اجرا شد که البته بر اساس قرارداد جداگانه نبود و در ذیل همان قرارداد پروژه سرزمین رویاها پیشبینی شد.
این سرمایه گذار توضیح داد: بعد از توقف پروژه، شهرداری مبادرت به شکایت در مراجع قضایی کرد که در سال ۹۱ در دادگاه بدوی شهرستان ما محکوم شدیم و رای به بازگشت اراضی به شهرداری داده شد که علت اصلی آن هم عدم عرضه قرارداد از جانب ما بعنوان سرمایه گذار بود. البته در همان سال با اعتراض ما پرونده به دادگاه تجدیدنظر استان منتقل و در آنجا رای به نفع ما صادر و شهرداری محکوم شد.
وی عنوان کرد: بار دیگر در سال ۹۵ شهرداری شکایت تازه ای تنظیم و در دادگاه بدوی شهرستان محمودآباد هم رای به نفع شهرداری صادر شد و در دادگاه تجدید نظر استان هم با توجه خواست قاضی برای عرضه شهود و نبود چنین امکانی برای ما رای دادگاه تجدید نظر هم بر محکومیت ما شد چونکه شاهدان که همگی از مجموعه شهرداری بودند اظهار داشتند که یا اصلا قراردادی امضا نشد و این که چیزی که به امضا رسید قراداد نبود و سندیتی نداشت.
جوانمرد پلمپ مجموعه توسط شهرداری و نهادهای قضایی را تایید نمود و اظهار داشت: هنوز تکلیفی برای این زمین معلوم نیست و ما هم درحال نشست هایی با استاندار مازندران هستیم.
اتفاقات ۱۵ سال گذشته پیرامون ساخت سرزمین رویاها و اظهارات طرف های در ارتباط با این سرمایه گذاری گواه بر پیچیده بودن پرونده و آینده طولانی برای خروج از بلاتکلیفی دارد ؛ وضعیتی که تنها به ضرر و زیان مردم شهر محمودآباد و محرومیت آنها از فضای توسعه یافته تفریحی و سرگرمی و همینطور صدمه ای بر پیکره گردشگری شهرستان است.