عصر توریسم: عصر توریسم: محوطه کهنه قلعه میرآباد امام قلی در ریگان کرمان، سکونتگاهی ساسانی و اسلامی است که تا کنون بقایای شاخصی، همچون یک چهارطاقی یا آتشکده ساسانی در آن شناسایی شده است، این محوطه تاریخی که بارها مورد تعرض قرار گرفته، حالا بعد از گذشت 30 سال از ثبت آن در لیست میراث ملی، سرانجام مقرر است عرصه و حریم آن تعیین شود.
به گزارش عصر توریسم به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، شهرام زارع ـ سرپرست هیأت دیرینه شناسی محوطه کهنه قلعه میرآباد امام قلی در این زمینه اظهار داشت: محوطه کهنه قلعه میرآباد در شهرستان ریگانِ استان کرمان، بخش گنبکی و در شرق روستای میرآباد امامقلی واقع شده است. این محوطه طی اوایل دهه ۱۳۷۰ به خاطر عبور جاده آسفالتی از وسط آن، که روستاهای منطقه ریگان و فهرج را به هم پیوند می دهد به شدت لطمه دید و قسمتی از بقایای معماری و سکونتگاهی آن تخریب شد.
این عتیقه شناس اضافه کرد: در سالهای قبل نیز عبور لوله ها و عناصر مختلفی از کنار همان جاده لطمه هایی به محوطه وارد کرده است و هم اکنون، احتمال تعریض جاده و همین طور توسعه روستایی، عرصه تپه را در معرض تهدید قرار داده است.
زارع با اشاره به اینکه این محوطه در سال ۱۳۹۹ به شماره ۳۳۰۶۲ در لیست آثار ملی به ثبت رسیده است، اظهار داشت: محوطه کهنه قلعه میرآباد امام قلی حدود ۱۲ هکتار وسعت دارد و سکونتگاهی مربوط به دوره ساسانی و اسلامی است. بقایای چند مجموعه معماری از دوره ساسانی در این محوطه وجود دارد و ازجمله بقایای شاخص آن، بنای یک چهارطاقی یا آتشکده است که برای مطالعه تحول معماری مذهبی دوره ساسانی حائز اهمیت می باشد.
این عتیقه شناس بیان کرد: جدا از جنبه های علمی و باستان شناختی که مطالعه بقایای مادی گذشته برای پژوهشگران دارد، در مناطقی مثل ریگان که ازجمله نقاط خشک فلات ایران است و محدودیت دسترسی به آب و سایر منابع زیستی هرروز پررنگ تر می شود، اهمیت صیانت از میراث فرهنگی و معرفی آثار تاریخی دوچندان می شود.
سرپرست هیأت دیرینه شناسی محوطه کهنه قلعه میرآباد امام قلی با اشاره به اینکه در این قبیل مناطق هنوز بطور عمده تاکید بر معیشت مبتنی بر کشاورزی با روش های سنتی است که باتوجه به بحران های زیست محیطی در سال های آتی با مشکلات بیشتری مواجه خواهد شد اضافه کرد: این واقعیت ایجاب می کند که مدیریت منابع فرهنگی را جدی بگیریم و به روند زندگی در این مناطق پیوند بزنیم.
زارع اشاره کرد: میراث فرهنگی و بقایای فرهنگی گذشته زینتی و نامحدود نیستند، بلکه محدود و درحال کاهش است و مدام در معرض عوامل تهدیدکننده و مخرب قرار دارند، این منابع به شدت مغفول واقع شده اند و نیازمند حفاظت اند و کاربری آنها نیز می بایست مدیریت شود.
