عصر توریسم: همدان همه چیز از اجرای پروژه ای شروع شد که از همان ابتدای کار، به عقیده خیلی از متخصصان معماری و شهرسازی پشتوانه علمی و کارشناسی قوی نداشت و سرانجام هم شکست خورد.
پروژه شکست خورده پیاده راه سازی خیابان اکباتان یا به زعم کسبه، قلب تپنده اقتصاد همدان پس از اجرا مشکلات و معضلات زیادی در این نقطه از شهر رقم زد و توده مشکلات این خیابان هر روز بزرگتر می شود.
مدیریت شهری و شورای پنجم شهر همدان با شعارهای زیبایی مثل «پیاده راه سازی اکباتان برابر است با ایجاد محور فرهنگی در همدان» و صرف هزینه ای گزاف سرانجام به پروژه شکست خورده ای رسیدند که نه فقط جای هیچ نوع دفاعی ندارد بلکه حالا باید هزینه زیادی صرف کرد تا باردیگر اکباتان، اکباتان شود.
پیاده راه اکباتان یا پیاده روی الزامی همدان، مدت هاست از سکوت رنج می برد، نبضش نمی زند و شکوه تاریخ بر سینه اش سنگینی می کند. حالا دیگر در این خیابان تنها سنگفرش هست و کوهی از مشکلات. در اکباتان کورسویی از امید و خبری از زندگی و نشاط نیست و کسبه اش دست به گریبان یا معتادان را می نگرند یا به اوضاع اسفناک اقتصادیشان فکر می کنند.
تنها باید با کسبه ای که بیش از ۵۰ سال در این خیابان شب و روز گذرانده اند هم کلام شوی تا درک کنی چه بر سر اقتصاد، هویت و زندگی مردمان خیابانی به خوشنامی اکباتان آمده است.
پای درد و دلشان که نشستیم همه از پیاده راه شدن ناراضی بودند و سکوت خیابان را نسخه پر از عیب و ایراد شهرداری و شورای شهر می دانستند. از تجمع معتادان و مصرف موادمخدر گرفته تا سد معبر، رخت بربستن زندگی و حال و روز بد کار و کاسبی روزگارشان را سیاه کرده و دیگر رمقی ندارند.
شاید اولین شکست علنی پیاده راه سازی این خیابان، حضور باردیگر ون ها در اکباتان بود، این تصمیم که با سنگفرش بودن خیابان همخوانی نداشت یک دفعه دیگر نشان داد مطالعه درست و علمی در پیاده راه سازی انجام نشده بود و نسخه یکسانی که برای خیابان های بوعلی و اکباتان پیچیده شده بود در اکباتان شکست خورد و جماعتی را از کاسبی انداخت.
حوالی ظهر که به این خیابان سری زدیم معتادانی را دیدیم که یا درحال خرید و فروش موادمخدر بودند یا درحال مصرف! کاسبان هم که گویی زندگی بر باد رفته خودرا به نظاره نشسته بودند، حسرت بار به آنها می نگریستند.
بازاریان سد معبر و دستفروشان را دیگر معضل این خیابان عنوان می کردند و عقیده داشتند خودرو های گشت شهرداری شبانه روز به این خیابان سر می زنند، این بساط را می بینند اما هیچ کاری نمی کنند. درحال رد و بدل همین صحبت ها بودیم که به چشم خود ماشین های شهرداری را دیدیم که بی تفاوت گذشتند…
اینها تنها گوشه ای از مشکلات و لطمه های اجتماعی خیابان اکباتان بود. مشکلاتی که بعد از پیاده راه سازی به وجود آمد و به حال خود رها گردید. انگار کسی کار به کار معتادان نداشت، اکباتان به محل امنی برای فروشندگان موادمخدر تبدیل گشته بود و رفع سد معبر وظیفه شهرداری نبود.
همه اینها را یک طرف بگذاریم و به سمت دیگر ماجرا نگاهی بیندازیم، اکباتان در محدوده ای قرار دارد که بناست جهانی شود. این خیابان مقرر است به محل آمد و شد گردشگر های خارجی تبدیل گردد و پذیرای توریستهای داخلی باشد اما هنوز تا استانداردهای یک محور فرهنگی فاصله بسیاری دارد و اوضاع خیابان اگر همین گونه ادامه داشته باشد حتما تهدیدی برای ثبت جهانی خواهد بود.
در موقعیتی که ضروریست همه دستگاهها از مدیریت ارشد استان گرفته تا ارگان های خدمات رسان پای کار بیایند و برای این حجم از مشکلات خیابان اکباتان چاره اندیشی کنند نه فقط خبری از آنها نیست که هرازگاهی اظهارنظرهای غیرکارشناسانه ای مطرح می شود که شک می نماییم در آستانه جهانی شدن قرار داریم و مقرر است به زودی میزبان ارزیابان یونسکو باشیم.
در روزهای گذشته رییس سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهرداری همدان گفته بود بدنبال افزایش و رونق کسب وکار در پیاده راه اکباتان هستیم و درصددیم آنرا «خیابان غذا» معرفی نماییم.
حسین مردانی که اعلام نموده بود با یکی از شرکت های مربوطه به توافق رسیدیم تا خیابان غذا را در پیاده رو اکباتان به مانند خیابان ۳۰ تیر تهران ایجاد نماییم، معتقد بود با توجه به این که سازمان میراث فرهنگی بدنبال ثبت جهانی هگمتانه است، شهرداری در این جهت کمک خواهدنمود.
او همین طور اعلام نموده بود سازه های موقت در پیاده راه تعبیه می شود و معماری آن هم خاص و متناسب با معماری قدیم شهر همدان و مجموعه هگمتانه خواهد بود.
رئیس کمیسیون سرمایه گذاری، گردشگری و مالی شورای شهر همدان در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به این که نگاه شهرداری در ساماندهی معبر اکباتان نباید درآمدزایی باشد، می گوید: مسئولیت مدیریت شهری در این محور خدمات رسانی است. طرح نهایی ساماندهی پیاده راه اکباتان باید به امضای سازمان میراث فرهنگی برسد و در تدوین آن اولویت در بحث غذا نباشد.
حمید بادامی نجات ادامه می دهد: باید عرضه تولیدات صنایع دستی و مشاغل سنتی در این خیابان مدنظر قرار گیرد و در امتداد تحقق این امر برای تشویق استقبال شهروندان به آنها یارانه و سوبسید پرداخت گردد.
معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان نیز در این زمینه به خبرنگار ایسنا می گوید: به خیابان اکباتان باید زندگی برگردد اما کاربری آن بسیار اهمیت دارد. در این خیابان بناها، کاروانسراها و سراهایی وجود دارد که می توان با مرمت و تعیین کاربری آنها، حیات باردیگر را به اکباتان برگرداند.
علی خاکسار اضافه می کند: این بناها می توانند به مراکز اقامتی، پذیرایی و سفره خانه تبدیل شوند و محلی برای برگزاری رویدادها و نمایشگاه های فرهنگی، هنری و صنایع دستی باشند.
او با اشاره به این که بنظر می رسد از این خیابان به عنوان خیابان غذا استقبال نمی گردد، اظهار می کند: رویدادمحوری گزینه بهتری برای پیاده راه اکباتان است و موزه، نمایشگاه، مراکز اقامتی و سفره خانه رونق را به این خیابان برمی گرداند.
خاکسار مطرح می کند: بجای این که سازه های جدیدی در خیابان اکباتان ایجاد نماییم، بهتر است فضاهای مختلف این خیابان مانند سراها و کاروانسرا را احیاء کرده تا کاربری متناسب با محیط داشته باشند.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، جدا از این که خیابان های غذا در همه جای دنیا وجود دارد و امروزه به مقاصد درآمدزایی خوبی تبدیل گشته است، مواردی درباره ی این تصمیم به ذهن متصور می شود که با اهمیت ترین آن، این است که کاش شهرداری در آستانه ارسال پرونده جهانی شدن همدان به یونسکو در ابتدا فکری به حال مشکل سد معبر و ساماندهی جداره های خیابان اکباتان بکند.
علاوه بر این در سالهای اخیر خیابان مهدیه به خیابان غذا در همدان تبدیل گشته و حدودا بیشتر همدانی ها برای صرف غذا در بیرون از منزل به این خیابان مراجعه می کنند. از جانب دیگر خیابان اکباتان یک دفعه بازیچه طرح پیاده راه سازی بدون پشتوانه درست تحقیقاتی شده و بیش از این نباید با ایده های غیرکارشناسی اوضاعش را اسفناک تر از قبل کرد.
