به گزارش عصر توریسم مدیر مجموعه آثار باستانی ایران در موزه لوور به تفاهمنامه ای كه انحصار حفاری، كشف و انتقال آثار باستانی ایران را به فرانسه داد، اشاره نمود و از مجموعه شگفت انگیز تمدن ایران سخن اظهار داشت كه تحت تاثیر آثار مشهور لوور همچون لبخند «مونالیزا»، كمتر مورد توجه بازدیدكنندگان قرار گرفته است.
به گزارش عصر توریسم به نقل از نیویورك تایمز، «ایلین شولینو» روزنامه نگار ارشد و رئیس دفتر نشریه نیویورك تایمز در پاریس، در گزارشی درباره مجموعه آثار باستانی ایران در موزه لوور، چنین نوشته است: «من تنها یك مرتبه و در سال ۱۹۸۲ از «شوش»، شهر باستانی ایران، بازدید كردم؛ آن هم در سفری به مرز غربی ایران و در جریان جنگ ایران و عراق. ارتش عراق بخش اعظمی از خوزستان را كه شهر شوش هم در آن قرار دارد، مورد حمله قرار داده بود. ایرانیان آن زمان می خواستند تمام مردم جهان شاهد صدمه های وارد شده به این شهر باشند. حملات ارتش عراق به كاخ های ۱۰۰ هزار هكتاری داریوش بزرگ در شهر شوش كه از قرن پنجم قبل از میلاد مسیح بازمانده بود، شدیداً صدمه وارد كرد.
زمانی كه داریوش امپراتوری ایران را در دست گرفت، شوش را بعنوان پایتخت دائمی خود برگزید. شوش كه یكی از قدیمی ترین شهرهای جهان است، با تبدیل به قطب تجاری، ادرای و سیاسی، به اهمیتی در حد «پرسپولیس» دست یافت.
قبل از حملات عراق، اثر چندانی از این كاخ ها باقی نمانده بود؛ چون كه در طول قرن ها این مكان توسط مهاجمان تسخیر، غارت و نابود شده بود. در سال ۱۸۸۵ باستان شناسان فرانسوی مجموعه عظیمی از آثار باستانی را در این مكان كشف كردند. بیشتر آثار مكشوفه در نهایت از موزه لوور سر درآوردند.»
شولینو در ادامه این گزارش به یك اعتراف صریح اشاره می كند: «ژولین كانی» مدیر مجموعه آثار باستانی ایران در موزه لوور می گوید: “سال ها پیش فرانسه توافقنامه ای بسیار زیركانه و انحصاری امضا كرد؛ در خصوص این كه حق حفاری این منطقه برای دهه های متوالی انحصارا با فرانسه باشد و هر آنچه كه كشف می شد می توانست به این كشور منتقل شود. “
بعد از آن كه رضا شاه پهلوی در سال ۱۹۲۵ قدرت را در ایران به دست گرفت، توافقنامه ی دیگری تنظیم شد كه از سال ۱۹۲۸ به بعد اكتشافات بین دو كشور تقسیم می شد. با وقوع انقلاب سال ۱۹۷۹ در ایران این قبیل پروژه ها به پایان رسید.
این روزها موزه «لوور» آثار باستانی باقی مانده از شوش را جزو ارزشمندترین دارایی های خود محسوب می كند اما با وجود آثار مشهوری همچون تابلو نقاشی «مونالیزا» كه پربازدیدترین اثر این موزه به حساب می آید یا مجموعه اسلامی، تالار ایران از آنجایی كه دسترسی به آن هم مشكل است كمتر مورد بازدید قرار می گیرد.
به قول مدیر مجموعه آثار باستانی ایران در موزه لوور، سرگذشت شهر «شوش» حتی در بین بازدیدكنندگان ایرانی كه این شهر را با «پرسپولیس» اشتباه می گیرند، كمتر شناخته شده است.
موزه لوور در اواخر سال ۲۰۱۸ از نمایشی سه بعدی به زبان های انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی بهره گرفت كه با استفاده از آن بازدیدكنندگان می توانند سفری مجازی به شوش را تجربه كنند. با این تلكنولوژی بازدیدكنندگان از دروازه های عظیم وارد كاخ می شوند و از سالن مملو از ستون می گذرند تا در نهایت به تالار پادشاهی برسند.
این تصویر یك ستون سنگ آهك را نشان داده است كه زمانی نزدیك به ۲۱ متر متر ارتفاع داشته و در قسمت بالایی با دو گاو نر زانو زده مزین شده است و بعنوان اثر باستانی اصلی در تالار اصلی پارسی موزه لوور شناخته می شود. سی و شش عدد از این ستون ها زمانی نگهدارنده سقف سالن كاخ شوش بودند. این ستون در حالی در شوش كشف شد كه از نقاط مختلفی شكسته شده بود.
شوش مركز هنری ساخت آجر بود. آجرهایی عظیم و مزین شده با كتیبه های رنگارنگ كه در بعضی از آنها از نقوش برجسته استفاده شده كه در كنار یگدیگر همچون پازلی هزار تكه قرار می گرفتند. در بعضی از این كتیبه ها می توان كمان داران، شیرهای نر در حال غرش یا شیر دال را مشاهده كرد.
یكی از عجیب ترین آثاری كه موزه لوور وجود دارد، دسته ای از یك كوزه متعلق به قرن چهارم قبل از میلاد مسیح است كه به شكل یك قوچ بالدار ساخته شده است. این اثر چنان با ظرافت از طلا و نقره ساخته شده است كه به نظر می آید در حال پرواز كردن است. زیورآلاتی از جنس طلا و سنگ های گران بها و مجسمه های فلزی و سفالی و از جنس عاج هم از آثار قابل توجه این مجموعه به شمار می روند.
اگر از تالارهای داریوش خارج شوید، با یك ستون سنگی سیاه رنگ دو متری، گنجینه ای دیگر از شوش مواجه خواهید شد. این كتیبه سنگی كه «قانون حمورابی» به خط میخی بر روی آن حك شده است مجموعه ای از قوانین است كه به دستور پادشاه بابلی ساخته شد. در سال ۱۷۵۰ قبل از میلاد این ستون بعد از فتح بابل به شوش منتقل شد.
مدیر مجموعه آثار باستانی پارسی این موزه می گوید: این سوال از من پرسیده شده كه چرا به ایران علاقه مند هستم باید بگویم دلیلش این است كه ایران مركز جهان بوده است. امپراتوری پارسی، مركز جهان در آن دوره به شمار می رفت. وقتی به این تالارها وارد می شوید در حقیقت به سرزمین پارس قدم گذاشته اید.»
