ناصرالدین شاه قاجار كه حالا بیش از 120 سال از كشته شدن او به ضرب گلوله میرزارضا كرمانی می گذرد، همچون شاهانی بود كه در كنار حكمرانی نامطلوب خود، گوشه چشمی هم به هنر، از عكاسی گرفته تا نقاشی و خوشنویسی داشت و كوشش كرد در هر كدام از این حوزه ها شانس خودرا امتحان كند.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، ۵۰ سال حکومت ناصرالدین شاه قاجار و تمام جریان های اجتماعی و فرهنگی و صدمات سیاسی که در طول این مدت رقم خورد، او را به یکی از معروف ترین پادشاهان سلسه قاجار تبدیل کرد. حالا در کنار همه اینها، علاقه او به هنر را هم اضافه کنید.
البته علاقه ناصرالدین شاه به هنر را باید فارغ از علایق شخصی وی در نظر گرفت. سفرهای گوناگون به «فرنگ» و تلاش پیگیرانه او برای تقلید بی چون و چرا از فرهنگ غربی موجب شد، با وجود بعضی از تبعات نامطلوبی که به دنبال داشت، آغازگر رویدادهای مهمی در کشور شود. همچون مهمترین آنها ورود دوربین و هنر عکاسی به کشور بود که به ثبت تاریخ مستند و واقعی تری از این دوره منجر گردید.
در واقع داستان از آنجایی آغاز شد که ژول ریشار، اولین معلم زبان فرانسه مدرسه «دارالفنون» با دوربینی که اهدایی ملکه ویکتوریا بود، آغاز به عکاسی از ناصرالدین شاه کرد. شاه قاجار هم که به دنبال ماجراجویی در دنیای هنر بود، کم کم بجای اینکه سوژه عکاس باشد، خودش دوربین به دست گرفت و عکاس شد. البته ماجرا به همین جا ختم نشد و همین علاقه به راه اندازی اولین عکاسخانه ایران و رشته ی عکاسی در «دارالفنون» انجامید.
او که دیگر به اهالی دربار به چشم سوژه نگاه می کرد، به هنگام بازگشت از سفر فرنگ، دوربین های جدید و پیشرفته تری را با خود به سوغات آورد تا علاوه بر اینکه خودش عکاسی کند، در اختیار استادان عکاسی و شاگردانشان قرار دهد تا با فنون جدید این هنر آشنا گردند.
این تصویر توسط ناصرالدین شاه ثبت شده است
