به گزارش عصر توریسم قصه خلق عروسک ها در اقوام، طوایف و قوم های مختلف قصه ای تعجب آور و البته معنادار است؛ گرچه تنوع عروسک ها بنا به تنوع فرهنگ ها وسیع و گسترده است اما وجه مشترک همه آنها دعوت به صلح، آگاهی، اندیشیدن و آرامش است.
فرهنگ هر سرزمین حامل نشانه هایی است که حکایت گر چگونگی روش زندگی مردم آن سرزمین است. رنگ ها، طعم ها، چینش ها، جشن ها، سازها و آواها همه و همه نشانه هایی برگرفته و برخاسته از فراز و فرود و نیاز و خواسته مردم در طوایف و قبایل و قومیت های مختلف است.
در این بین عروسک ها حکایتی شیرین دارند. کمتر منطقه ای در ایران میتوان پیدا کرد که حامل عروسکی دست ساز نباشد. قصه خلق عروسک ها در اقوام، طوایف و قوم های مختلف قصه ای تعجب آور و البته معنادار است که گاه در قامت عروسک های بازیچه، گاه در قامت عروسک های آیینی و گاه در قامت عروسک های نمایشی جان گرفته و به عینیت نشسته است.
گرچه تنوع عروسک ها بنا به تنوع فرهنگ ها وسیع و گسترده است اما وجه مشترک همه آنها دعوت به صلح، آگاهی، اندیشیدن و آرامش است.
از سویی عروسک ها به مثابه مؤثرترین ابزار برای تبادل، ترویج و توسعه فرهنگی محسوب می شوند؛ ابزاری که جای آن در سیاست گذاری کلان فرهنگی خالی است و خلاءاش را به خوبی میتوان در بازار محصولات فرهنگی مشاهده کرد. بازاری که سهم تولید داخل در آن چنان ناچیز است که حتی باکیفیت ترین عروسک های داخلی چونان غریبه ای در بین انبوه محصولات خارجی گمند.
با نگاهی اجمالی به این حوزه میتوان شاهد تلاش بی دریغ و عاشقانه طراحان و تولیدکنندگانی بود که با شرایط حداقلی ایجاد کننده حرکت هایی خودجوش و هدفمند بوده اند، حرکت هایی که برای نشان دادن توان و قابلیت طراح و تولیدکننده ایرانی موثر و روشنگر بوده و از این پس جا دارد تا مدیران فرهنگی مرتبط نقش خویش را در اعتلای این جریان مشخص و ایفا کنند.
بدون شک توجه همه سویه و متمرکز بر عروسک ها بعنوان محصولی که ریشه های عمیق فرهنگی در ایران دارد می تواند علاوه بر تقویت هویت و توجه به میراث فرهنگی سبب ایجاد جریانی اقتصادی شده و فضایی نو را در این حوزه ایجاد نماید. امید که چنین باشد.