به گزارش عصر توریسم، یک استاد دانشگاه بنیادی ترین چالش زبان و ادبیات بومیان «لک» را خطر فراموشی آن در نسل جدید می داند و می گوید: کم رنگ شدن فرهنگ ها، آیین ها و فقدان آموزش در اقوام ایرانی چالش جدی در راه بازسازی و احیای هویت ایرانی است.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، سعید گراوند – دانشیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان – به مناسبت روز «نواها و آواهای ایرانی» در رابطه با «زبان و ادبیات بومیان لک» در سخنانی اظهار نمود: زبان و ادبیات بومیان لک یکی از اصیل ترین و کهن ترین زبان های ایرانی است. در تبارشناسی این زبان بومی تقریرات گوناگونی از جانب اهل نظر مطرح گردیده است. بعضی از اصحاب تحقیق لکی را در شاخه ای از زبان کردی تفسیر می کنند. برخی دیگر هم لکی را در شاخه ای از زبان لری طبقه بندی می کنند. البته محمد دبیر مقدم در پژوهش های زبان شناختی خود، زبان و ادبیات لکی را بعنوان یک گویش مستقل تفسیر می کند. در میان این دیدگاه ها به نظر می آید دیدگاه اخیر تا حدودی از حجیت و اصالت بیشتری برخوردار باشد. به چه دلیل؟ به این علت که پیوندهای معنوی و عناصر مشترک اساطیری در فرهنگ و تفکر بومیان لک و قوم آریایی آشکارا قابل مشاهده می باشد.
او سپس با بیان اینکه خیلی از تقریرات موجود پیرامون زبان و تفکر بومیان لک به تصحیحات و کمال یافتن بیشتری نیازمند است، اظهار داشت: در طرح این مباحث نباید فقط به مدارک و مستندات عینی متکی باشیم، چونکه علم و پژوهش های زبان شناختی فقط می تواند بر مبنای مدارکی در دسترس می باشد، قلمرو محدودی را نشان دهد. بر این اساس است که مرحوم دکتر مهرداد بهار، ایران شناس بزرگ، در کتاب «ادیان آسیایی» می گوید: «احتمال دارد علم در زمینه هایی که مدارکی در دست ندارد، از شناخت خیلی از حقایق در آن زمینه ها محروم بماند. اینجاست که در تحلیل بعضی از مسائل بایستی از ابزار و مکانیسم دیگری تحت عنوان تفکر و شهود استمداد بجوییم.»
این دانشیار دانشگاه در تبارشناسی زبان و ادبیات بومیان لک، اظهار داشت: بر مبنای مطالعاتی که سال ها در زمینه فرهنگ و ادبیات شرق و زبان هند و اروپایی داشته ام و هم بر مبنای شهودات و مکاشفه های زبان مادری و فرهنگ زیسته ای که سال ها در آن زندگی کرده ام، شواهد کافی وجود دارد که زبان و ادبیات بومیان لک، پیوندهای معنوی عمیقی با زبانهای هند و اروپایی و اقوام بین النهرین دارد.
گراوند اظهار داشت: در یک تحلیل حداکثری، امروزه بنیادی ترین چالش زبان و ادبیات بومیان لک، خطر فراموشی آن در وجود نسل جدید است که بایستی در این حوزه فرهنگستان زبان و ادب فارسی تدابیر ملی و جدیدی بیندیشند تا زبان و ادبیات بومیان و اقوام بومی در کشورمان بازسازی و احیا شود. در غیر این صورت هویت منسجم و یکپارچه خیلی از بومیان و فرهنگ ها و آیین ها از میان خواهد رفت. اینجاست که آموزش در این حوزه می تواند اثرگذار باشد. کم رنگ شدن فرهنگ ها و آیین ها و فقدان آموزش در اقوام ایرانی چالش جدی در راه بازسازی و احیای هویت ایرانی است.

دسته‌ها: توریسم