به گزارش عصر توریسم با ورود به مسجد جامع عتیق درخت موجود در حیاط خودنمایی می كند؛ خشت خشت این بنا تكبیرها و اذان های بسیاری را به گوش زمان رسانده و عابدان بسیاری در آن ركوع و سجود بر جای آوردند و اینك بعد از سال ها گذر از حوادث تاریخ همچنان پابرجا می باشد و هنر اسلامی و ایرانی را برای گردشگران به معرض نمایش گذاشته است.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، قزوین ازجمله شهرهایی است كه دارای دو مسجد جامع بوده؛ مسجد جامع عتیق یا همان مسجد جامع شافعی ها و مسجد جامع حیدریه یا همان مسجد حنفی ها است.
قبل از آنكه قبل از آنكه در محل مسجد جامع عتیق مسجدی بنا شود، آتشكده ای از دوران ساسانیان در آن قرار داشته كه با ورود اسلام و مسلمان شدن ساكنان دیار مینودری و مهاجرت گسترده قبایل عرب به این شهر این آتشكده به مسجد تبدیل می شود.
با عنایت به ساخت وسازهای صورت گرفته طی قرون اخیر احتمال می رود كه آتشكده در محل بخش ایوان جنوبی مسجد بوده باشد.
این مسجد در قرن هفتم درب های مختلف داشته و هم اكنون دو درب تودرتو در شرق و دربی دیگر هم در شمال غربی دارد.
درب شرقی در كنار خیابان شهدا یا همان سپه كه نخستین خیابان ایران است قرار دارد و در سال ۱۰۷۴ در دوران شاه عباس دوم ساخته شده است.
مقصوره كهن با طاق های هارونی قدیمی ترین بخش از بنای مسجد جامع است كه به دهلیز ورودی شرقی آن متصل بوده و توسط هارون الرشید در سال ۱۹۲ هجری قمری بر روی آتشكده ای از دوره ساسانی بناشده است.
این مسجد چهار ایوانه كه در دو سوی هر یك رواقی طولانی ساخته شده است 4000 مترمربع مساحت دارد.
ایوان شمالی و مناره های كاشی كاری شده نفیس مسجد جامع در دوران شاه طهماسب صفوی ساخته شده و مأذنه های آن در قسمت بالا در دوران ناصرالدین شاه تكمیل شده است.
ایوان جنوبی بسیار رفیع و باشكوه است و در راهروی این ایوان دو ستون عظیم قرار دارد كه بر هر یك لوحه هایی از جنس سنگ مرمر نصب شده است.
مفاد لوح سمت راست مربوط به منع و لغو عوارض فینانداری دارالسلطنه قزوین به سال ۱۰۸۱ هجری در دوران صفویه و دیگری مربوط به لغو و رفع متحملات دیوانی در قزوین و در سال ۱۲۳۸ قمری دوره فتحعلی شاه قاجار است.
ایوان غربی هم به دستور شاه سلیمان صفوی در سال ۱۰۸۱ قمری بناشده و ایوان شرقی كه بسیار ساده و فاقد تزئینات است در دوران ناصرالدین شاه به بنای مسجد اضافه شده است.
گنبد آجری دوپوش و شبستان جنوبی آن به وسیله امیر خمارتاش عمادی در سال های ۵۰۰ تا ۵۰۹ هجری قمری بناشده و دارای پنج كتیبه گچ بری شده نفیس است كه از شاهكارهای هنر ایرانی به حساب می آید و علیرغم حمله خانمان سوز مغول و وارد شدن صدمه جدی به مسجد جامع عتیق همچنان استوار و پرشكوه باقی مانده است.
كتیبه اول به خط ثلث و قلم درشت در هشت ضلع گنبد گچ بری شده است و در آن نام سازنده مقصوره و مدت ساختمان نوشته شده است.
كتیبه دوم به خط كوفی جلی بسیار زیباست؛ كتیبه سوم هم به خط كوفی مارپیچی است كه تمام سوره بقره را شامل می شود.
كتیبه چهارم به خط نسخ ثلث و كتیبه پنجم به خط نسخ كوفی بوده و در آن شرح تقسیم آب قنات آمده است.
مسجد جامع (عتیق) قزوین یا مسجد جامع كبیر با قدمتی هزارساله و معماری متناسب با اقلیم ایران و فرهنگ ایرانی، نمایشگاهی از دوره های تاریخی، مختلف معماری ایرانی- اسلامی را برای توریستهای داخلی و بین المللی ترسیم می كند.
