به گزارش عصر توریسم آن طور که پیداست، مقرر است بزودی یک زباله فضایی به سمت پنهان ماه برخورد کند و در حالیکه ابتدا گفته شد مرحله دوم موشک ˮفالکون ۹ˮ است که در سال ۲۰۱۵ پرتاب شده، سپس گزارش شد که این زباله متعلق به چین است و الان چین رسما این ادعا را رد کرده است.
به گزارش عصر توریسم به نقل از ایسنا، گویا در تاریخ چهارم مارس، یک زباله فضایی به سطح ماه سقوط خواهد نمود. این شیء به سمت تاریک ماه برخورد می کند و سقوط آن از زمین قابل مشاهده نخواهد بود، اما مهم تر از آن این است که ما نمی دانیم که این زباله فضایی از کجا می آید و متعلق به کیست.
موشک “فالکون ۹” است!
سقوط قریب الوقوع این زباله فضایی نخستین بار در اوایل ماه گذشته با استفاده از نرم افزار ردیابی اجرام نزدیک به زمین گزارش شد. هنگامی که این گزارش انتشار یافت، این شیء بعنوان مرحله دوم موشک “فالکون ۹” ساخته شرکت “اسپیس ایکس”(SpaceX) متعلق به “ایلان ماسک” شناسایی شد که تاریخ تخمینی پرتاب آن تقریباً به هفت سال پیش در ماه فوریه سال ۲۰۱۵ بازمی گردد؛ زمانی که این شرکت هنوز درحال تکامل پرتاب های خود بود.
در آن زمان گفته شد یک موشک “فالکون ۹” که حدودا هفت سال قبل به فضا پرتاب شده است، حالا در راه برخورد با ماه قرار دارد و احتمال برخورد آن به قمر زمین در اوایل ماه مارس وجود دارد. پیشران “فالکون ۹” از زمان نخستین ماموریتش در سال ۲۰۱۵ که یک ماهواره هواشناسی را با خود به فضا برد، در مداری نامنظم درحال گردش است. بعد از آن که این موشک ماهواره خویش را به مدار مورد نظر رساند تا سفر خویش را به سمت نقطه لاگرانژی خورشید- زمین آغاز کند، مرحله دوم آن در فضا شناور شد. ارتفاع این موشک به اندازه ای بود که سوخت کافی برای بازگشت به جو سیاره زمین را نداشت و انرژی آن برای فرار از جاذبه منظومه زمین-ماه هم کافی نبود. ازاین رو کارشناسان گفتند که مدار این موشک در روز چهارم مارس از مدار ماه می گذرد و احیانا همین موشک است که با ماه برخورد خواهد نمود.
موشک “لانگ مارچ C۳” است!
با این حال، حدود یک هفته پیش، کارشناسان تجزیه و تحلیل اولیه خویش را باردیگر بررسی کردند و گفتند که این زباله نمی تواند قسمتی از “فالکون ۹” باشد، چونکه محموله ای که حمل می کرده است، مأموریت “رصدخانه آب و هوای عمیق فضایی”(DSCOVR) به قسمت دیگری از منظومه شمسی رفته است. در عوض، آنها دریافتند که این زباله احتمالاً متعلق به مأموریت “چانگ ای ۵-T۱”(Chang’e ۵-T۱) است که توسط سازمان ملی فضایی چین(CNSA) به سمت ماه پرتاب شده است.
این مأموریت در ماه اکتبر سال ۲۰۱۴ به فضا پرتاب شد و یک پرواز نزدیک به ماه را در همان ماه انجام داد. همین موضوع، آنرا به یک نامزد ایده آل برای برخورد کنونی با ماه تبدیل نموده است.
“بیل گری”(Bill Gray) اخترشناسی که نقش مهمی در کشف این برخورد ایفا کرد، روز شنبه ۱۲ فوریه اعلام نمود که در شناسایی موشک اشتباه کرده است. وی در دومین اظهار نظر خود اظهار داشت که این موشک می تواند بخشی از موشک “لانگ مارچ Long March۳C ۳C) چین باشد که طی مأموریت چانگ ای ۵-T۱ در ماه اکتبر سال ۲۰۱۴ به سمت ماه پرتاب شد. این موشک فضاپیمای “چانگ ای ۵” را به ماه برد که در سال ۲۰۲۰ نمونه هایی از سطح این قمر را به زمین بازگرداند.
یکی از کارشناسان معروف به “جورجینی” نامه ای به “گری” نوشت و توضیح داد که مسیر حرکت فضاپیمای “DSCOVR” به ماه نزدیک نیست و ازاین رو عجیب است اگر بخشی از آن به ماه برخورد کند. با این وجود این بخش از موشک صرف نظر از منشأ آن همچنان در راه برخورد به ماه قرار دارد و انتظار می رود در روز چهارم ماه مارس(۱۳ اسفند) در ساعت ۷: ۲۵ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۵: ۵۵ تهران) به نیمه پنهان ماه برخورد کند.
چین تکذیب می کند!
با این حال، وزارت خارجه چین این ادعاها را تکذیب کرده است. سخنگوی وزارت خارجه چین که اکتشاف فضایی چند میلیارد دلاری این کشور را یک برنامه «متعدانه» خواند که از پایداری طولانی مدت فعالیت ها در فضا حمایت می کند، اظهار داشت که این تقویت کننده که ادعا شده بزودی با سطح ماه برخورد خواهد کرد، قبلاً وارد جو زمین شده و کاملا سوخته و از بین رفته است.
بنابراین اگر ادعای چین درست باشد، ما واقعاً هنوز نمی دانیم این زباله فضایی که در نیمه پنهان ماه سقوط می کند، چیست و متعلق به چه کسی است و این در شرایطی است که اگر ما واقعاً نمی توانیم نحوه سقوط بقایای پرتاب های خودمان در یک دهه گذشته را پیگیری نماییم، تصور کنید که وضعیت چقدر بد است، چون که ما هر ساله ده ها هزار مورد از این موارد خواهم داشت و با پرتاب های فضایی روز افزون، این وضع بغرنج تر خواهد شد.
آیا این اولین باری است که بقایای یک موشک به ماه برخورد می کند؟
مطمئنا برخورد یک موشک به ماه از نظر زیست محیطی بهتر از سوختن آن در جو زمین و آزاد کردن ذرات اکسید فلز است. قمر زمین جو ندارد ازاین رو نمی تواند از خود در مقابل برخورد زباله های فضایی محافظت کند و برخورد این اجرام سبب ایجاد دهانه برخوردی روی آن می شود.
مدارگرد شناسایی ماه پیش تر تصویری از یک دهانه ۱۹ متری روی مریخ ثبت کرده است که هنگام برخورد یک سیارک ۵۰۰ کیلوگرمی با سرعتی ۱۰ برابر بیشتر از این موشک به ماه در ماه مارس ۲۰۱۳ به وجود آمد. در دهه گذشته صدها برخورد کوچک تر رخ داده است.
برخورد پیش رو در نیمه پنهان ماه رخ خواهد داد ازاین رو نمی توانیم آنرا رصد نماییم اما فضاپیماهایی که به دور ماه می چرخند می توانند بعد از برخورد از دهانه بوجود آمده تصویربرداری کنند. پیش تر چنین اتفاقاتی رخ داده است ازاین رو می دانیم که باید انتظار چه چیزی را بکشیم.
برای مثال مرحله بالایی موشک هایی که در مأموریت فرود آپولو مورد استفاده قرار گرفتند و به صورت قابل توجهی بزرگ تر بودند هم به ماه برخورد کردند تا لرزش ناشی از آنها توسط لرزه سنج های نصب شده روی ماه ثبت گردد و جهت بررسی لایه های داخلی ماه مورد استفاده قرار بگیرد. لرزه سنج های آپولو مدت ها است خاموش شده اند و معلوم نیست که لرزه سنج های سطح نشین چانگ ای ۴ چین قادر به عرضه اطلاعات مفیدی باشند یا خیر.
در سال ۲۰۰۹ هم طی مأموریت LCROSS ناسا فضاپیمایی با برنامه ریزی قبلی به سطح ماه برخورد کرد و از ذرات حاصل از برخورد ارزیابی های میکروسکوپی به عمل آمد.
آلودگی بیولوژیکی
با توجه به موارد ذکر شده ایجاد یک دهانه جدید مبحث نگران کننده ای نیست. هم اکنون در حدود نیم میلیارد دهانه با قطر ۱۰ متر و بیشتر بر روی ماه وجود دارد. موضوعی که باید نگران آن باشیم آلوده کردن ماه به میکروب های زنده یا مولکول هایی است که امکان دارد در آینده بعنوان شواهدی از وجود حیات باستانی در ماه تلقی شوند.
اکثر کشورها متعهد شده اند که دستورالعمل های محافظت از سیارات را رعایت نمایند و خطر انتقال آلودگی بیولوژیکی از زمین به سایر سیارات را به حداقل برسانند.
این مبحث هم از نظر اخلاقی و هم از نظر علمی حائز اهمیت می باشد. بخش اخلاقی آن این است که درست نیست که اکوسیستمی که امکان دارد در سیارات دیگر وجود داشته باشد را با ارسال موجودات زمینی به آن سیاره در خطر بیاندازیم و از نظر علمی ما می خواهیم شرایط طبیعی سایر سیارات را بررسی نماییم و نباید آنها را با ایجاد آلودگی های ناخواسته به خطر بیاندازیم یا نابود نماییم.
بزرگ ترین نقض دستورالعمل های کمیته پژوهش فضایی در سال ۲۰۱۹ رخ داد زمانی که یک سطح نشین اسرائیلی که نمونه هایی از دی ان ای و هزاران خرس آبی را حمل می کرد به ماه برخورد کرد. این موجودات نیم میلی متری می توانند درخلاء زنده بمانند اما فعال نخواهند بود. این موجودات و میکروب هایی که احیانا در روده آنها زندگی می کنند حالا در محل برخورد پراکنده شده اند. به احتمال زیاد هیچ یک به منطقه ای که در آن آب کافی برای احیا و فعال شدن وجود داشته باشد نمی رسند اما نباید خطر نماییم.
منبع: asretourism.ir
