به گزارش عصر توریسم، اصفهان یک هنرمند پیشکسوت مشبک فلز اظهار داشت: متأسفانه شرایط اقتصادی در کشور به حدی است که صنایع دستی در اولویت خرید مردم قرار ندارد و حتی گردشگری داخلی را هم با مشکلات فراروانی روبه رو کرده، درحالی که صنایع دستی می تواند با نفت رقابت کند، اما متأسفانه مسؤلان این مورد را جدی نمی گیرند و کشور ما از گردشگران متمول خارجی خالی است.
کیقباد بذرافشان در گفتگو با ایسنا، عدم ارتباط با کشورهای خارجی بخصوص کشورهای توسعه یافته را یکی از مهم ترین مسائلی می داند که مشکلات فراوانی را برای صنایع دستی و هنرمندان آن به وجود آورده است. او می گوید: متأسفانه حتی جهانی شدن اصفهان در صنایع دستی تأثیری در ورود توریستهای خارجی به این شهر نداشته است، درحالی که وقتی درهای کشور به روی گردشگران باز باشد نه فقط صنایع دستی، بلکه شغل های مختلف می توانند از این مساله بهره مند شوند؛ ازاین رو این جاست که مساله صادرات و بازاریابی جهانی برای همه رشته ها و بخصوص صنایع دستی اهمیت بسیاری پیدا می کند که متأسفانه در این مورد هم گشایشی دیده نشده است.
بذرافشان تاکید می کند: ورود گردشگران متمول خارجی از ضروریات رشد صنایع دستی در ایران و ازجمله اصفهان است که بعنوان شهر جهانی صنایع دستی هم ثبت شده است، اما کشور ما از توریستهای خارجی خالی است و اگر هم گردشگری دیده شود از کشورهایی آمده اند که به لحاظ شرایط مالی توانایی خریدن صنایع دستی را ندارند. این درحالی که است که کشور ما به گردشگران ثروتمند نیاز دارد، اما متأسفانه معدود توریستهایی که به اصفهان می آیند فقط برای دیدن بناهای تاریخی می آیند و حتی با ارتباط با یک راوی و سکونت در خانه او از حضور در هتل ها هم خودداری می کنند که مسلماً برای چنین توریستهایی خریدن صنایع دستی هم به علت شرایط ضعیف مالی، معنایی ندارد.
این هنرمند پیشکسوت مشبک فلز به توریستهای داخلی هم اشاره کرده و ادامه می دهد: باآنکه ایران و بخصوص اصفهان(با توجه به صنایع دستی متنوع این شهر) به گردشگران خارجیِ ثروتمند نیاز دارد، اما متأسفانه شرایط اقتصادی در کشور ما به حدی است که حتی گردشگری داخلی را هم با مشکلات فراروانی روبه رو کرده و مسافران توانایی سکونت در هتل و مهمانسراها را ندارند و حتی به جای خوردن غذا در رستوران، مواد لازم برای تهیه غذا را به همراه دارند و در پارک ها به پختن غذا مشغول می شوند که همه این مسائل به علت ضعف موجود در زمینه اقتصاد است. چنین توریستهایی هیچ منفعتی برای هنر اصفهان ندارند چون خود مشکلات اقتصادی بسیاری دارند. از طرفی باید به این نکته اذعان کرد که صنایع دستی به علت ضعف اقتصادی عموم مردم، دیگر در اولویت خرید مردم وجود ندارد.
بذرافشان با اشاره به اینکه دهه ها قبل و در زمان شکوفایی صنایع دستی در اصفهان، توریستهای داخلی و خارجی در چهارباغ حضوری پرشمار داشتند، تاکید کرد: مدت ها است که چهارباغ، چهارباغ روز گذشته نیست و همه می دانند که این خیابان که اتفاقاً گذر فرهنگی نامیده شده به محلی برای عرضه فست فودها تبدیل گشته است. مهم ترین علت این تغییر رویکرد مغازه های چهارباغ مساله اقتصاد است، چونکه وقتی توریست به شهر وارد نشود و اگر هم بیاید توانایی خریدن آثار هنری ازجمله صنایع دستی را نداشته باشد، در این صورت عرضه مسائل فرهنگی در چهارباغ اولویت خویش را از دست می دهند و میدان نقش جهان و چهارباغی که روزگاری محلی برای عرضه فرهنگ و تولید و فروش صنایع دستی بودند به اغذیه فروشی و یا فروش کالاهای چینی و پاکستانی و آثار بی کیفیت تبدیل می شوند.
او به مشکلات موجود در زمینه تهیه مواد اولیه برای هنرمندان صنایع دستی بخصوص رشته های در رابطه با فلز اشاره کرده و تصریح می کند: یکی از مسائلی که هنرمندان را با مشکلات زیادی روبه کرده است نوسانات قیمت ارز است و متأسفانه در این مورد همیشه نگرانی وجود دارد؛ ضمن این که لازم است که برای تهیه مواد اولیه موردنیاز هنرمندان، سوبسید در نظر گرفته شود؛ درست مانند کاری که کشور چین برای هنرمندانش انجام می دهد اما در کشور ما چنین نیست.
بذرافشان یکی دیگر از معضلات صنایع دستی را ورود دلالان به هنر دانسته و اضافه می کند: متأسفانه مبحث دلالی به همه زمینه ها حتی هنر و ازجمله صنایع دستی واردشده و دلالان در هر رشته ای جولان می دهند و این هم برای هنرمندان دردسرساز شده است.
این هنرمند پیشکسوت هنر مشبک فلز به مبحث بیمه هم اشاره کرده و می گوید: متأسفانه علاوه بر این که بسیاری از هنرمندان صنایع دستی بیمه نیستند کسانی هم که بیمه شده اند حداقل حقوق بازنشستگی برای آنها در نظر گرفته می شود. از طرفی وقتی این همه مشکلات و مصائب پیش روی هنرمندان قرار بگیرد مهاجرت هنرمندان شدت می گیرد، کما این که مدت هاست با مهاجرت هنرمندان تراز اول اصفهان به کشورهای دیگر بخصوص ترکیه مواجه هستیم. این مورد علاوه بر این که سبب می شود هنرمندان خویش را از دست بدهیم سبب می شود تا به علت آموزش های مختلفی که در آن کشورها با حضور استادانِ ما صورت می گیرد کم کم تولید صنایع دستی در کشورهای دیگر جان می گیرد و این مورد برای اصفهان در زمینه صنایع دستی، فاجعه است. همه این مسائل سبب شده تا نوجوانان و جوانان تمایلی به ورود به هنر ازجمله صنایع دستی را نداشته باشند، چونکه می بینند به لحاظ اقتصادی تأمین نخواهند شد؛ بدین سان هنرها یکی پس از دیگری با مرگ استادکاران، فراموش می شوند.
بذرافشان می افزاید: این درحالی که است که بر همه روشن است که صنایع دستی می تواند با نفت رقابت کند، اما متأسفانه مسؤلان این مورد را جدی نمی گیرند درحالی که پشتیبانی از صنایع دستی و بازاریابی جهانی با عنایت به ارزش افزوده ای که یک اثر هنری دارد، می تواند شکوه باردیگر صنایع دستی اصفهان و ایران را بازگرداند.
این استاد پیشکسوت هنر مشبک فلز که همراه با همسر و دخترش به این هنر می پردازند، مبحث دیگری که به هنر ضربه وارد کرده است صنعتی شدن و تولید انبوه برخی از فعالیتهای هنری است که باعث کاهش کیفیت آثار شده و نمی توان بر آنها نام اثر هنری گذاشت، چونکه کار صنعتی از عهده همه برمی آید، به صورت کپی تولید می شود و ماندگار نخواهد بود، ولی ماندگاریِ اثر هنری و ارزش افزوده است که یک اثر هنری را شاخص می کند و این کار فقط از عهده کننده هنرمند و نه صنعت برمی آید.
او با ابراز ناراحتی و نارضایتی از مسؤلان اظهار داشت: مسؤلان سال هاست حرف می زنند، سخنرانی می کنند و شعار می دهند، اما به حتی به حرف های خود عمل نمی کنند و بدین سان وضعیت هنر و بخصوص صنایع دستی روزبه روز بدتر شده و هنرمندان خانه نشین می شوند و یا مهاجرت می کنند.
منبع: عصر توریسم
